Howard Michael - Ścieżka wielkiego maga - podręczn ik wysokiej magii (1998).pdf

MICHAEL HOWARD ŚCIEŻKA WIELKIEGO MAGA PODRĘCZNIK WYSOKIEJ MAGII

Spis treści Prolog 7 Rozdział I. Podstawy magii 11 Wszechświat 11 Dobro i zło 13 Ważne wskazówki dla adeptów 14 Siły naturalne i siła życia 17 Przygotowanie i odprężenie 18 Oddychanie 21 Magiczny trójkąt 22 Silna wola 23 Skupienie 23 Wizualizacja 25 Symbolizm 29 Przygotowanie 29 Rytuały 32 Rozdział II. Akcesoria rytualne 38 Przybory używane w magii 38 Różdżka 41 Kielich 44 Szpada 45 Pentakl 47 Akcesoria magiczne 50 Szata 50 Ołtarz 51 Kadzidło 52 Dziennik 53 Alfabet magiczny 53 Rozdział III. Magia astralna 55 Plan astralny 55 Udrożnianie 56 Ćwiczenie udrożniania 58

Znaczenia symboliczne 60 Czytając Kronikę Akaszy 61 Magiczne lustro 65 Projekcja astralna 67 Ćwiczenie uwalniania ciała astralnego 69 Rozdział IV. Magia naturalna 71 Magia roślin 73 Magia pogody 82 Magia kamieni 84 Magia świec 85 Kolory 89 Energia Ziemi 92 Rozdział V. Magia Księżyca 94 Udrożnianie księżycowych energii 100 Księżycowy rytuał 103 Rozdział VI. Magia żywiołów 111 Opiekunowie żywiołów 111 Główne cechy żywiołów 113 Właściwości żywiołów 115 Kolory żywiołów 119 Cykle słoneczne i pory roku 120 Nawiązywanie kontaktu z żywiołami 122 Rozdział VII. Magia planet 128 Archaniołowie 129 Moce planet 134 Rytuał dla pozyskania miłości 143 Porady ogólne 144 TABLICE MAGICZNYCH ODPOWIEDNIKÓW 147 INDEKS 154

Książka ta została przewidziana jako podręcznik dla początkujących w dziedzinie magii, prze­ znaczony dla współczesnego czytelnika. Sposób działania magii i wyniki, jakie może uzyskać przeciętny człowiek posługujący się technikami magicznymi, wyjaśniono, posługując się prostym, codziennym językiem. Praktyka magiczna jest tak stara jak ludzkość. Już w epoce kamiennej pierwsi myśliwi wykonywali modele zwierząt, jakie chcieli następnego dnia upolować. Modele przekłuwano strzałami, a symboliczny ten akt - miał zapewnić powodzenie łowów. Sporządzanie modelu i wykonywanie rytuału przez prehistorycznych magów służyło wytworzeniu się ogniwa łączącego myśliwych i ich zdobycze. Jaskiniowi myśliwi wykonywali te rytuały nie dlatego, że byli prymitywnymi ignorantami, ale ponieważ wierzyli, iż za pomocą symbolicznych działań magicznych mogą wywrzeć wpływ na swe otoczenie. Wiara ta przez wieki utrzymywała się jako podstawa magicznej filozofii. O wiele za długo traktowano magię jako coś niewiele więcej wartego niż starodawny przesąd. Powody nie­ trudno zrozumieć. Praktyka magiczna - przez wiele wieków uznawana za coś złego - była surowo zabroniona przez religijne i kryminalne prawa, które decydowały - 7 -

o tym, w co człowiekowi wolno było wierzyć. W tak represyjnej atmosferze każdy, kto przyznawał się do tego, że jest magiem lub okultystą (człowiekiem znającym ukryte nauki), narażony był w najlepszym przypadku na surowe potępienie, a mógł też łatwo utracić życie. Wszystko to spowodowało, że magia zeszła do podziemia. Wykonywana była potajemnie przez osoby prywatne oraz tajne stowarzyszenia, zazdrośnie strzegące swej wiedzy przed światem zewnętrznym. Na skutek ukrywania się przez tyle wieków magia zachowała do naszych czasów pewien złowróżbny odcień. Jest przecież zrozumiałe, że jeśli ludzie nie mają dostępu do prawdziwej wiedzy o przedmiocie, tworzą dla jego wyjaśnienia zmyślone historie. Ostatnie 30 lat przynosi złagodzenie atmosfery religijnej i powoduje wzrost zainteresowania naukami okultystycznymi. Praktyka magiczna stopniowo wychodzi z ukrycia. Dysponując szerszą wiedzą dotyczącą minionych epok, możemy teraz realizować takie formy praktyki magicznej, jakie odpowiadają naszym czasom, nie tracąc jednak tradycyjnych wartości dawnej filozofii magicznej. W umyśle przeciętnego człowieka słowo magia wywołuje wyobrażenie cyrkowego iluzjonisty wyciąga­ jącego królika z kapelusza, albo obraz zakapturzonej postaci recytującej demoniczne zaklęcia na wiejskim cmentarzu. Obie te wizje są błędne. Słowo magia wywodzi się ze źródłosłowu oznaczającego po prostu „mądrość". Historycznie pierwsze użycie tego słowa dotyczyło magów, starożytnej sekty kapłanów perskich, będących adeptami okultystycznej sztuki astrologicznej, sztuki wróżenia i praktyk magicznych. Do tej starożytnej sekty kapłanów magii należeli ci trzej magowie albo mędrcy, - 8 -

którzy przynieśli symboliczne dary nowo narodzonemu Jezusowi. Przez wieki magia rozwijała się różnymi sposobami zależnie od zmian kulturowych i od nastawienia ludzi, jacy ją praktykowali. Różne postacie magii mają swe odbicie na kartach tej książki. W tym miejscu należy wyjaśnić, że aby praktykować magię nie trzeba być wyznawcą jakiejś określonej religii. Magia była w ciągu swej historii wiązana z różnymi religiami. Wszystkie najważniejsze religie zawierają elementy praktyki magicznej. Dobrze znanym przykładem jest msza katolicka. Nie musisz więc być osobą religijną w ogólnie przyjętym znaczeniu tego słowa. Aby stać się prawdziwym magiem i mieć sukcesy w swoich magicznych działaniach, musisz jednak pokładać wiarę w jakąś istotę nadrzędną lub w istnienie rzeczywistości duchowej, będącej poza zasięgiem zmysłów. Magię można wykorzystywać w celu poprawienia lub ustabilizowania warunków panujących w otoczeniu maga, ale jest też ona sprawdzoną metodą wewnętrznego i duchowego rozwoju człowieka. Absolutnie nie należy traktować jej jako rozrywki dla urozmaicenia życia, podobnie jak innego hobby w rodzaju zbierania znaczków, czy też łatwego sposobu pozyskania materialnego dobrobytu. Kto decyduje się wstąpić na magiczną ścieżkę, powinien przyjąć najwyższe zasady etyczne. Praktykowanie magii jest bardzo poważnym i odpowiedzialnym działaniem. Przede wszystkim praktykowanie magii w jakiejkolwiek formie, choćby na najprostszym poziomie, ujawni ci wiele o tobie samym. Na drzwiach wiodących do swej świątyni każdy mag - 9 -

powinien wyryć ognistymi zgłoskami te nieśmiertelne słowa, widniejące nad wejściem do wyroczni delfickiej w starożytnej Grecji: „Człowieku, poznaj siebie". Podchodząc do praktyki magicznej z pozytywnym nastawieniem i z zamiarem usilnego działania dla uzyskania wyników, znajdziesz się w fascynującym świecie nowych i satysfakcjonujących doświadczeń. Wstąp więc na wskazaną przez nas drogę, czyniąc pierwsze kroki na magicznej ścieżce wiodącej do oświecenia.

Rozdział I Podstawy magii Magia sprawia wrażenie bardzo tajemnicze, jeżeli nic o niej nie wiesz. Toteż praktyczną naukę trzeba rozpocząć od sprecyzowania, czym jest magia. Jedna ze znanych definicji określa, że jest to wiedza o mało znanych siłach natury i sztuka wykorzystywania ich w celu dokonania zmian w świadomości i otoczeniu fizycznym, zgodnie z zamiarami poszczególnego człowieka. Choć nieco przydługa, ta definicja może stanowić punkt wyjścia do naszych rozważań o tym, czym naprawdę jest magia. Ktoś, kto poprzestał na wykształceniu podstawowym będzie miał duże trudności ze studiowaniem fizyki. Jeśli jednak jest inteligentny, to z pewnością zdoła pojąć zasady nawet tej trudnej dziedziny. Podobnie jest z magią. Początkujący napotyka na liczne tomy literatury sprawiającej wrażenie niespójnego nagromadzenia wiedzy. W większości zawiera ona zniechęcające słownictwo techniczne, tworzące zaporę dla człowieka spoza kręgu wtajemniczonych. Aby uchylić zasłony tego magicznego labiryntu, zaczniemy od podstaw. Wszechświat Mag rozpatruje wszechświat inaczej niż ktoś przeciętny. Dla niego wszechświat nie jest mechanizmem - 1 1 -

zegarowym napędzanym siłami czysto fizykalnymi, jak to sobie wyobrażają materialiści. Wszechświat magiczny jest bardzo tajemniczy i groźny, gdyż władają w nim siły i energie niedostrzegalne przez obecną wiedzę naukową, są jednak nie mniej realne od znanych pojęć fizycznego obrazu świata. Osoba praktykująca magię, postrzega świat fizyczny nie jako jednolitą rzeczywistość, lecz jako widzialny przejaw obszerniejszej rzeczywistości duchowej. Wszechświat w tej perspektywie nie stanowi podłoża dla chaotycznego miotania się niekontrolowanych sił, lecz tworzy pewien porządek zrozumiały dla tych, którzy znają symboliczny klucz otwierający jego tajemnice. Klucz ten odnaleźć można w teorii magicznych odpowiedników, wyraża go znana hermetyczna maksyma: Jak na górze, tak i na dole. Według starożytnej legendy następujące słowa zostały wyryte na szmaragdowej tabliczce znalezionej w grocie, o której sądzi się, że była ostatnią przystanią greckiego boga Hermesa Trismegistosa zwanego też Trzykrotnie Największym, który był patronem magów: To, co jest w górze, jest podobne do tego, co w dole, a to, co w dole, jest podobne do tego, co w górze, a to dlatego, by dokonać cudów tej jednej rzeczy. Formuła ta mówi nam, że świat fizyczny jest odbiciem dziedziny ducha. Bóg reprezentuje makrokosmos lub wielki wszechświat, człowiek zaś jest mikrokosmosem - wyrazem małego wszechświata. Tą „jedną rzeczą" w tym hermetycznym wyrażeniu jest siła życia, która pod­ trzymuje i przenika wszechświat. Tę prawdę, znaną od niepamiętnych czasów, można zrozumieć wtedy, gdy - 1 2 -

przyjmie się założenie, że duch i materia stanowią aspekty tej samej rzeczywistości. Siła życia w różnym stopniu zawarta jest we wszystkim, co istnieje we wszechświecie. W zwykłych okolicznościach nie uświadamiamy sobie oddziaływania tej twórczej zasady, z wyjątkiem może takich podstawowych jej form, jak dążenie do podtrzymania gatunku albo walka o przeżycie w fizycznym świecie. Mag jest świadom istnienia tej siły życia, która przejawia się jako pole energetyczne istniejące zarówno w nim samym, jak i na zewnątrz niego. Doświadczony mag wykorzystuje ją do działań, które przez człowieka niewtajemniczonego uważane są za działania magiczne. Czyni to z pomocą podświadomości, będącej łącznikiem między duchem a materią. W rzeczywistości mag wykorzystuje siły natury i nie ma niczego nadprzyrodzonego ani paranormalnego w uzyskiwanych rezultatach, o czym się przekonasz w miarę czynienia postępu na magicznej ścieżce. Dobro i zło Chcemy podkreślić, że magia nie jest sama w sobie ani „dobra", ani „zła". Energia wykorzystywana w magii jest neutralna. Porównywalna jest do elektryczności, którą można zastosować do zagotowania wody, ale nieumiejętnie użyta, może spowodować ciężkie obrażenia lub wyrządzić szkody. Tylko sposób wykorzystania magii decyduje o tym, czy stanie się dobrodziejstwem, czy nieszczęściem - użyta moc jest ta sama. Ponieważ energia magii nie jest ani dobra, ani zła, jej adept musi być na tyle dojrzały, by wykorzystywał ją tylko dla dobrych celów. Wiadomo, że im ludzie prymitywniejsi, tym bardziej są skłonni do nadużywania wiedzy okultystycznej do - 1 3 -

wyrządzania zła. Magia jest jednak obwarowana mechanizmem zapobiegającym takim nadużyciom. Znana jest stara prawda, że każde użycie magicznych sposobów do złych celów powoduje, że uruchomione moce wracają do ich nadawcy ze zdwojoną siłą. Jest to potężny bodziec działający na rzecz pozytywnego wykorzystywania magii. Właściwe stosowanie magicznych umiejętności nierozerwalnie łączy się z zachowaniem odpowiedniej postawy etycznej pozwalającej na przepływanie pozytyw­ nej energii duchowej przez osobę działającą. Ważne wskazówki dla adeptów Warunkiem wstępnym każdej pracy magicznej jest pozytywne nastawienie umysłu. Musisz utrzymywać umysł w takim stanie, jaki pozwala ci wierzyć, że w rozsądnych granicach wszystko jest możliwe. Jedynymi ograniczeniami twoich działań są te, które powstają w wyobraźni tworzącej obrazy niepowodzeń. Nowicjusze próbujący stosować techniki magiczne, nie uzyskują niekiedy zamierzonych wyników. Tak jak niewprawny robotnik często wini swe narzędzia, myślą oni, że przyczyną niepowodzenia są nieodpowiednie materiały lub że podane im instrukcje nie były prawidłowe. Może tak się zdarzyć w niektórych wypadkach. Znacznie częściej jednak przyczyną jest, że sam wykonaw­ ca nie miał dostatecznej wiary w to, że naprawdę zdoła uzyskać magiczny efekt. By ze skutkiem wykonać pracę magiczną, musisz wierzyć w siebie i w to, co czynisz. Osoby sceptycznie nastawione do skuteczności działań magicznych lub choćby tylko do istnienia niewidzialnych sił mających wpływ na ich życie, nigdy nie zostaną dobrymi magami. - 1 4 -

W dawnych czasach zachęcano uczniów, by rozwijali w sobie coś, co nazywano magiczną osobowością. Jest to wyidealizowany obraz siebie takiego, jakim chciałbyś być w oczach innych. Takie podejście wymagało niekiedy przyjęcia magicznego imienia wskazującego na to, że osobowość twoja uległa przemianie. Istota zjawiska polega na psychologii wrażeń słuchowych. Mag z aspira­ cjami, identyfikujący się z Merlinem czy Morganem Le Fay może uwierzyć, że sam jest w stanie osiągnąć taki poziom magicznych umiejętności, jaki posiadały te legendarne postacie. Uczniowie sztuki magicznej muszą umieć otworzyć się na siły istniejące we wszechświecie. Mawia się, że magia jest sztuką splatania niewidzialnych sił w uchwytne kształty. Mag dostraja się do tych sił i „pożycza" pewną ilość z tego nadmiaru, przepełniającego ten ogromny rezerwuar surowej naturalnej energii. Energia ta się koncentruje, ogniskuje i kanalizuje pod wpływem magicznych wytworów istniejących począt­ kowo tylko w wyobraźni lub przestrzeni astralnej. Na skutek kierowania tych energii przez maga, obraz wytworzony w umyśle, wyrażający jego zamierzenia, przyjmuje realną postać w materialnym świecie. Praktyka magiczna jest tak pomyślana, że omija świadomy umysł, uwarunkowany przez rozmaite uprzedzenia i kontaktuje się wprost z podświadomością, będącą istotnym czynnikiem w urzeczywistnianiu magicznych zamierzeń. Nowoczesna psychologia twierdzi, że każdy z nas działa na co najmniej trzech poziomach mentalnych. Poziomy te zwane są podświadomością, świadomością i nadświadomością. Umysł świadomy jest oczywisty. Jest to poziom fizycznego uświadamiania sobie świata - 1 5 -

doznawanego w czasie czuwania, gdy działamy jako zwykli ludzie. Podświadomość jest półmrocznym światem naszych snów, fantazji, nadziei i obaw. W zwykłych warunkach podświadomość oddziałuje tylko w czasie snu, gdy fizyczne funkcje naszych ciał są ograniczone do minimum. Dla tego stanu umysłu charakterystyczne są sny, wizje, koszmary, będące przetrawianiem wydarzeń dnia, ale stan ten działa również jako odbiornik obrazów i symboli wyrastających z tego, co często nazywane jest dziedziną ducha. Nadświadomość lub wyższe ja, działa i w czasie czuwania, i w czasie snu w celu zespolenia pozostałych dwóch stanów umysłu. Skutkiem załamania się nadświadomości jest degeneracja zdolności umysłowych, co współczesna psychiatria nazywa chorobą umysłu. W praktyce magii podświadomość przystosowuje się do działania w roli jakby odbiornika radiowego, zdolnego komunikować się z innymi dziedzinami dla uzyskania wyników magicznych w przestrzeni fizycznej. Zanim zaczniemy się przygotowywać do pracy magicz­ nej, powinniśmy sobie uświadomić, że osiągnięcie korzyści materialnych należy postawić na ostatnim miejscu i uciec się do nich dopiero wtedy, gdy wszystkie inne możliwości zostaną wyczerpane. Adept magii nie powinien pożądać dóbr materialnych, lecz tylko korzystać z nich w czasie obecnego wcielenia. Fanatyczne dążenie do bogactwa czy materialnych korzyści jest traktowane jako schorzenie ducha, jednakże nie ma niczego złego w tym, że chcemy żyć w wygodnych warunkach w czasie naszego pobytu na Ziemi. Życie w ubóstwie (choć przeczą temu niektóre religie) nie jest wielką duchową cnotą. Można zauważyć, że - 1 6 -

realnie każdy prawdziwy mag, czy okultysta, z własnego wyboru wiedzie proste życie. Inną sprawą godną zapamiętania jest to, że wykonanie złożonego rytuału magicznego w celu pozyskania nowego auta, a potem bezczynne oczekiwanie na dostarczenie go do domu przez dostawcę, jest bezcelowe. Kluczem do każdego magicznego działania jest uczestniczenie. Sam powinieneś rozpocząć działania na planie fizycznym, a działania magiczne wspomogą cię w uzyskaniu zamierzonych wyników. Siły naturalne i siła życia Zanim przejdziemy do działań praktycznych, zwróćmy uwagę na jeszcze jeden ważny aspekt. Magia ma niewątpliwie wymiar duchowy. W tej książce znajdziesz wiele odniesień do bóstw znanych z klasycznej mitologii, do duchów natury i do archaniołów. Religia stanowi próbę określenia boskości w sposób zrozumiały dla większości ludzi. Bóstwa mają sprowadzić to, co niepoznawalne, do skali człowieka, by - bez zatracania boskiej natury makrokosmosu - zredukować go do wymiarów naszego mikrokosmosu. W rzeczywistości dawni bogowie per- sonifikowali siły natury i aspekty siły życia, tej twórczej energii wszechświata. W różnych rasach i kulturach uosabiano wspomniane aspekty siły życiowej za pomocą tego, co dziś nazywamy archetypami. W przeszłości, wielokrotnie się zdarzało, że bohaterowie działający na rzecz ucywilizowania ludzkości, przekształceni zostali po swej śmierci w bogów lub półbogów. Przykładami są: Izyda i Ozyrys w starożyt­ nym Egipcie, Odyn w Europie północnej, Oanes w Babilonie, jak również twórcy buddyzmu i chrześcijaństwa. - 1 7 -

Mag może być czarownikiem, poganinem, chrześcijaninem, mahometaninem, hinduistą, buddystą, żydem, taoistą lub sintoistą, gdyż wszystkie te religie mają swe własne magiczne tradycje. Mag może też nie być wyznawcą żadnej z tych religii. Jeżeli jednak w swych działaniach magicznych odwołasz się do bogów lub istot duchowych, to nie wolno ci mieszać różnych religii. W miarę studiowania tej książki stanie się oczywiste, że bogowie i boginie różnych kultur mają te same właściwości. Gdybyś jednak, czyniąc rytuał magiczny dla pozyskania mądrości, przywołał jednym ciągiem Totha, Hermesa i Odyna, to się nie zdziw, że twoje nici magiczne zostaną splątane. Jeżeli mag chce wprowadzić element religijny do swej praktyki magicznej, to niech wybierze taki, który pochodzi z zaplecza jego własnej kultury lub z jego życiowych doświadczeń i konsekwentnie się trzyma tego kierunku. Przygotowanie i odprężenie Przed wstąpieniem na magiczną ścieżkę musisz wykonać pewne prace przygotowawcze. Jak ze wszyst­ kim, czego chcemy w życiu dokonać, tak i w tym przypadku, warunkiem sukcesu jest właściwe przygotowanie. Nieuporządkowany, wymuszony konkurencją, wyczerpujący tryb życia większości z nas, wzbudza napięcia, osłabia fizycznie i sprowadza ogólne poczucie irytacji. Takie negatywne odczucia nie sprzyjają magicznej praktyce. Mag musi nauczyć odprężać się i otwierać umysł na działanie magicznych sił; musi się nauczyć płynąć z ich pozytywną energią. Nie możesz wykonywać działań magicznych, gdy umysł twój kipi nie przetrawionymi wydarzeniami dnia lub jest pełen negatywnych myśli i się martwisz, czym - 1 8 -

spłacić raty przypadające na nadchodzący miesiąc. Musisz być odprężony i pewny siebie. Są różne sposoby osiągania stanu odprężenia. W praktyce najłatwiej uczynić to, wykonując dwa, na­ stępujące ćwiczenia. Do wszystkich zresztą praktycznych ćwiczeń podanych w tej książce, odnosi się następująca rada: abyś całkowicie je zrozumiał - zanim przystąpisz do działania - przeczytaj je uważnie, najlepiej kilka razy. Do pierwszego wykonania ćwiczeń wybierz pokój, w którym nikt ci nie będzie przeszkadzał przez co najmniej 30 minut, tak abyś te dwa ćwiczenia mógł poprawnie wykonać. Wyłącz telefon i zamknij drzwi, by nikt nie mógł ci przeszkodzić. Usiądź wygodnie na krześle z oparciem, które umożliwi ci utrzymanie prostego kręgosłupa. Stopy niech spoczywają przywarte do podłogi, złącz kolana i połóż na nich ręce płasko na biodrach dłońmi w dół. Postawa ta znana jest jako egipska poza medytacyjna. Przedstawiona jest na malowidłach ściennych w starożytnych grobow­ cach. W pozie tej odczuwa się większy komfort psychiczny niż w zwykłej pozie lotosu, stosowanej w jodze i medytacji na Dalekim Wschodzie. Włóż luźny ubiór. Pokój powinien być ciepły i dobrze przewietrzony. Gorące, zatęchłe pomieszczenie skłania do snu, a nie do odprężenia. Po wykonaniu tego ćwiczenia powinieneś być odprężony i czujny, a nie na wpół uśpiony. Rozpocznij swe pierwsze ćwiczenie odprężające, w następujący sposób. Okiem umysłu wyobraź sobie kulę białego światła wielkości piłki tenisowej unoszącą się nad twoją głową. Wyobraź sobie tę kulę świetlną wnikającą do twej głowy. Powoli kula przesuwa się w dół. Osiągnąwszy krtań, kula skręca w prawo, wchodząc do ramienia i w dół do ręki. Osiągnąwszy końce palców - 1 9 -

prawej dłoni zatrzymuje się, potem się unosi w górę ręki przez ramię i zatrzymuje w środku twej krtani. Wyobraź sobie tę kulę białego światła, jak rusza w kierunku lewego ramienia i przesuwa się w dół, dochodząc do palców lewej ręki. Tam się zatrzymuje na parę sekund, po czym wraca unosząc się i zatrzymuje w twej krtani, skąd wyruszyła. Z tego miejsca obserwuj przesuwanie się kuli w dół, środkiem twego ciała, aż do splotu słonecznego, gdzie się zatrzymuje. Z tego położenia wyobrażaj sobie, jak kula się przesuwa w dół wzdłuż twej lewej nogi, zatrzymuje się na chwilę, osiągnąwszy palce u nóg, po czym wraca do położenia wyjścia. Powtórz ten przebieg wzdłuż prawej nogi, po czym w wyobraźni swej obserwuj powrót kuli do środka twego brzucha. Po ukończeniu tej trasy wyobraź sobie, jak ta kula białego światła unosi się od splotu słonecznego do środka krtani. Tam się zatrzymuje, po czym unosi się w kierunku twojej głowy, opuszczają i pozostaje na wysokości około 15 cm nad nią. W umyśle wyobrażaj sobie, jak ta kula białego światła stopniowo zanika. Zakończywszy pierwszy etap procesu odprężania, przejdźmy teraz do drugiego ćwiczenia odprężającego. W dalszym ciągu siedzisz wyprostowany na krześle i koncentrujesz się na swoich stopach. Napinaj i odprężaj stopy. Poczuj, jak napięcie uchodzi z mięśni, a wszelkie zmęczenie wyparowuje. Powoli przechodź do wyższych części swego ciała, odprężając nogi, brzuch, piersi, ramiona i kark. Poczuj, jak napięcie wychodzi z twarzy, poczuj odprężenie mięśni i ustępowanie wszelkich napięć. Ważne jest, byś przy wykonywaniu tego drugiego ćwiczenia koncentrował się na każdej części swego ciała. Jeżeli umysł zacznie wędrować i pojawią się rozmyślania - 2 0 -

o innych sprawach, natychmiast przerwij ćwiczenie i zacznij od nowa, od stóp. Po należytym wykonaniu tych dwóch prostych ćwiczeń, poczujesz się całkowicie odprężony. Stanu odprężenia nie należy mylić ze zmęczeniem odczuwanym przed pójściem spać po dniu ciężkiej pracy, co niektórzy uważają za stan odprężenia. Po wykonaniu tych ćwiczeń powinieneś się czuć rześko, mieć dużo energii i nie odczuwać napięć ani nie kłopotać się sprawami codziennymi. Ćwiczenia te ułożone zostały dla osiągnięcia właściwego stanu potrzebnego do działań magicznych, mogą jednak być stosowane po przebyciu silnych stresów lub fizycznego zmęczenia. Oddychanie Właściwy sposób oddychania jest ważnym aspektem odprężania się i każdego rodzaju medytacji. Większość z nas wyobraża sobie, że proces oddychania jest tak naturalny, że na pewno wykonywany jest właściwie. Atleci i śpiewacy operowi wiedzą, że sprawa wcale nie jest taka prosta. Oddychanie jest naturalną drogą doprowadzania tlenu do mózgu, serca i krwi po to, by podtrzymać działanie organizmu. Gwałtowne zmniejszenie lub zwiększenie ilości tlenu dostarczanego do mózgu wywołuje różne reakcje fizyczne, poczynając od niemiłego samopoczucia do potencjalnie śmiertelnych zejść. W stanie podniecenia, napięcia, lęku lub innych emocjonalnych wrażeń częstość oddychania wzrasta. Nadciśnienie bądź stany lękowe mogą doprowadzić do kołatania serca lub ataku histerii. By wzmocnić proces odprężania staraj się w czasie ćwiczeń oddychać wolniej niż normalnie. - 2 1 -

Wdychaj w rytmie 1-2-3, a wydychaj w rytmie 1-2- 3-4. Początkowo może ci to sprawiać trudność, tak że będziesz musiał czynić to świadomie. Po pewnym czasie, gdy umysł twój się przyzwyczai do tego sposobu, głębokie oddychanie stanie się nawykiem naturalnym. Zalecany sposób oddychania jest całkowicie bezpieczny i będzie korzystny dla twego fizycznego i psychicznego samo­ poczucia oraz zwiększy twoją gotowość do pracy magicznej. Magiczny trójkąt Omówiwszy podstawy filozoficzne magii i technikę odprężania, możemy przejść do następnego stopnia wtajemniczenia, którym jest poznanie sposobu działania magii. Podstawę praktyk magicznych przedstawić można w formie prostego symbolu, znanego jako trójkąt magicz­ ny. Możesz go sobie narysować na czystej kartce papieru ołówkiem, kredką lub pisakiem. Przy górnym wierzchołku trójkąta napisz słowa: silna wola. Przy lewym dolnym: skupienie; przy prawym, dolnym - wizualizacja (patrz poniżej). SILNA WOLA SKUPIENIE WIZUALIZACJA Rysunek 1 - 2 2 -

Trójkąt magiczny przedstawia trzy podstawowe cechy, które musisz w sobie rozwinąć, by móc wykonywać pracę magiczną. Wyobrażamy je sobie w postaci trójkąta, ponieważ są ze sobą połączone, choć każda z nich jest oddzielną właściwością. Silna wola Najważniejsza jest silna wola, o czym już mówiliśmy. Poprzednio przytoczona definicja magii mówi, że jest ona sztuką wprowadzania zmian zgodnie z wolą jednostki. By praktykować magię musisz wierzyć w siebie. Prawidłowo wykonywane ćwiczenia relaksacyjne pomogą ci stać się osobą o nastawieniu bardziej pozytywnym, bardziej pewną siebie, kimś kto przestaje być miotany kapryśnymi porywami przeznaczenia, a staje się kimś, kto wie, czego ma chcieć od swej obecnej inkarnacji, i gotów jest to urzeczywistnić. Nie znaczy to oczywiście, że masz iść po trupach, na drodze do swego celu. Magia, a także każda inna postać okultystycznego rozwoju, uczy nas, że najwyższym celem naszego życia jest służenie innym. Jest bowiem ogromna różnica między wiarą w siebie a nadmiernie wyol­ brzymionym ego. Skupienie Następnym punktem magicznego trójkąta jest skupienie. Podobnie jak z ćwiczeniem odprężenia, ważne jest w magicznej praktyce, by się skupić na tym, co w danej chwili wykonujesz i nie zwracać uwagi na nic innego, co się wokół ciebie dzieje. Umysł musi się skoncentrować na tym działaniu, które właśnie wykonujesz i na oczekiwanych rezultatach, wszystko inne należy ignorować. - 2 3 -

W dzisiejszym życiu skazani jesteśmy na natłok wrażeń i przeczące sobie obrazy, dźwięki i doświadczenia codziennego życia. Wielu ludziom sprawia to trudność w skupieniu się na jednej rzeczy lub czynności. Skutecznym sposobem zwiększenia zdolności kon­ centracji może być medytacja. W praktyce medytacja jest odmianą relaksacji. Przed rozpoczęciem medytacji korzystne jest wykonanie ćwiczeń odprężających. W metodzie medytacji opisanej poniżej, niezbędne jest skupienie umysłu na jednym przedmiocie, symbolu lub obrazie z wykluczeniem wszystkiego innego. Symbol wybrany do medytacji zależy od osoby medytującego. Lepiej wybrać coś abstrakcyjnego lub ogólnie znanego niż coś, co wzbudza osobiste, emocjonal­ ne skojarzenia. Bardzo dobrymi symbolami są kwiaty, kamienie albo nigdy nie widziane krajobrazy. Dla naszego ćwiczenia wybraliśmy zapaloną świecę. Usiądź w egip­ skiej pozie medytacyjnej, opisanej poprzednio. W miarę odczuwanej potrzeby wykonaj dwa, wcześniej opisane ćwiczenia relaksacyjne, które wprowadzą cię we właściwy stan ducha. Zapaloną świecę umieść w świeczniku, niech stoi w odległości około metra przed tobą. Świeca powinna być jedynym przedmiotem w zakresie twego pola widzenia. Możesz ją ustawić na stole, lecz w odpowiednim oddaleniu od innych małych przedmiotów. Sprawdź, czy możesz obserwować ją na siedząco, nie odczuwając żadnej niewygody. Zgaś wszystkie inne światła w tym pomieszczeniu przed rozpoczęciem ćwiczenia. Świadomie zapalaj świecę. Skoncentruj się na potarciu zapałki, zauważ, jak nagle się rozszerza jej jaskrawy płomień, obserwuj, jak się zapala knot świecy. - 2 4 -

Wróciwszy do pozy medytacyjnej, skoncentruj się na płomieniu świecy. Niech stanie się przedmiotem twej uwagi. Wykorzystaj poprzednio opisany sposób od­ dychania. Usuń z umysłu wszystkie inne myśli. W polu twej uwagi nie ma niczego poza świecą. Cały świat zredukowany jest do płomienia świecy. Zniknęło otoczenie, pozostałeś tylko ty i ten płomień świecy. Ważne jest, byś w czasie wykonywania tego ćwiczenia nie miał dolegliwości fizycznych. Mrugaj jak zwykle i nie przesilaj oczu. Przy wystąpieniu bólu bądź łzawienia, przerwij. Rozpocznij od krótkich ćwiczeń, na przykład pięciominutowych. Stopniowo zwiększaj czas trwania, dochodząc po tygodniu lub dwóch do 30 minut. Łącznie z ćwiczeniami odprężającymi stanowi to 60 minut praktyki. Tyle czasu powinno się znaleźć w programie dnia nawet najbardziej zapracowanego człowieka. Gdy się nauczysz koncentrować, ćwiczenie to nie będzie już potrzebne. Także ćwiczenia odprężające można skrócić albo stosować tylko doraźnie przed wykonaniem praktyk magicznych. Wizualizacja Ostatnim punktem magicznego trójkąta jest wizualiza­ cja. Jest ona bezpośrednio związana z pozostałymi cechami potrzebnymi kandydatowi na maga. Ważne jest, byś potrafił tworzyć obrazy wewnętrzne o intensywnej klarowności. Mniej lub bardziej wszyscy marzymy na jawie. Zwykle w najmniej odpowiedniej chwili dnia wyobrażone treści pojawiają się w naszej wyobraźni i tak nas wciągają, że świat wokół nas przestaje istnieć. Tworzenie wyobrażeń magicznych można porównać do świadomego marzenia na jawie w warunkach kon­ trolowanych i ze świadomością przyjętego celu. - 2 5 -

Istnieje kilka sposobów wzmocnienia zdolności wizualizacyjnych. Jeden z nich polega na tym, że rysuje się czarnym tuszem okrąg na białym papierze i dzieli go na równe wycinki. Przeciwległe wycinki należy zaczernić za pomocą kredki lub pisaka, pozostałe zostawić białe. Podobnie jak w ćwiczeniu medytacji ze świecą, skoncentruj się na tym biało-czarnym rysunku przez kilka minut. Następnie zamknij oczy i wizualizuj go w wyobraźni. Nie powinieneś mieć z tym trudności ze względu na dwa użyte kolory. Ćwiczenie to zwiększy zdolność wizualizacji, którą każdy z nas posiada. Następnym sposobem jest metoda stosowana w szkoleniu tajnych agentów, którzy muszą być eks­ pertami w obserwacji. Poproś kogoś, aby wybrał kilka małych przedmiotów codziennego użytku w taki sposób, abyś ich nie widział. Niech ułoży je na tacy i nakryje serwetką. Osoba pomagająca stawia tacę przed tobą i odsłania przedmioty na czas 60 sekund. W tym czasie przyjrzyj się po kolei wszystkim przedmiotom, zapamiętaj ich położenie, kolor, kształt, wielkość i budowę. Następnie niech pomocnik poda ci papier i ołówek. Zanotuj wszystkie przedmioty zapamiętane i ich dokładne położenie na tacy. Aby to zapamiętać, musisz wizualizować tacę w chwili, gdy była odkryta. Również następujące ćwiczenie potęguje zdolność wizualizacji. Usiądź w pokoju, w którym często przebywasz, zamknij oczy i wyobraź sobie jego wygląd. Wizualizuj każdy szczegół, fakturę dywanu, kolory ścian, mebli i różne znajdujące się w pokoju przedmioty. Jeśli potrafisz, wyobraź sobie charakterystyczny zapach unoszący się w każdym pokoju przeznaczonym do codziennego użytku. Innym ćwiczeniem umysłu jest wyobrażanie sobie świeżej czerwonej róży unoszącej się przed tobą. - 2 6 -

Wyobrażaj sobie jej płatki pokryte poranną rosą, poczuj szorstkość łodygi, wystające kolce i subtelny zapach. Celem tych wszystkich ćwiczeń jest rozwinięcie wyobraźni. W dalszych rozważaniach, gdy dojdziemy do praktycznych rytuałów magicznych, przekonamy się, że zdolność do tworzenia wyraźnych obrazów wyobrażeniowych jest ważnym elementem magicznej praktyki. Jeżeli chcesz uzyskać wyniki swych magicznych działań, musisz umieć wyobrazić sobie postawiony cel i przebieg jego realizacji, tak jakbyś go obserwował na ekranie kinowym. Dotyczy to, nie tylko osiągnięć materialnych, jak na przykład znalezienie pracy bądź mieszkania, lecz również uzdrawiania dokonywanego metodami magii. Chcąc wykorzystać moce magiczne do przyciągania zarówno dóbr materialnych, jak i duchowych, musisz stać się ekspertem techniki wizualizacji. Wizualizując w umyśle obraz tego, co chcesz osiągnąć, tworzysz astralną kopię rzeczywistości, która zrealizuje się w rezultacie twej ciężkiej pracy. Każda wymarzona przez architekta budowla, każdy literacki bestseller i sławny stary obraz miały początek w wyobraźni. Rytuał, następuje po akcie twórczym w umyśle, jest sposobem skoncentrowania mocy zebranych przez maga i rzutowanie ich w eter. Poza potęgowaniem zdolności twórczego wyobrażania zalecane jest też doskonalenie postrzegania czuciowego. Bez trudu można tego dokonać zebrawszy pewną liczbę przedmiotów wykonanych z różnych materiałów, jak: drewno, jedwab, metal, aksamit, wełna, sukno itp. Zamknij oczy i dotykaj w przypadkowej kolejności tych przedmiotów, doświadczaj niepowtarzalnej jakości ich powierzchni. Podobne doświadczenie możesz wykonać z różnymi gatunkami perfum. Także słuch można - 2 7 -