STAROŻYTNOŚĆ − OŚWIECENIE:
1) Sofokles − "Król Edyp":
− nad człowiekiem ciąży fatum i przeznaczenie
− można z nim walczyć i przed nim uciekać ale i tak poniesie się klęskę
− można też przyjąć to co nas czeka z godnością
− Edyp tego nie przestrzegał i poniósł klęskę
2) W. Szekspir − "Makbet":
− problem dojścia do władzy
− bez winy nie ma kary
− natura i psychika zbrodniarza
− człowiek sam decyduje o swoim losie i czynach (kontrast z "Królem Edypem")
− Makbet ponosi klęskę
3) Molier − "Świętoszek":
− "Świętoszek" jako komedia charakterów, czyli krytyka i ośmieszanie zachowań i
charakterów
bohaterów np. ślepej wiary i zaufania Orgona w stosunku do Świętoszka
− "Świętoszek" jako krytyka stosunków rodzinnych, czyli ośmieszanie przesądów panujacych
w
odzinach np. Orgon decyduje za kogo ma wyjść jego córka
− przebieg intrygi wymyślonej przez Dorynę
ROMANTYZM:
1) Juliusz Słowacki − "Kordian":
− cel napisania dramatu,czyli nieobecność Słowackiego w powstaniu i ostra krytyka
powstańców za
brak zorganizowania
− Kordian jako początkowy romantyk (miłość do Laury), jego niesprecyzowane poglądy na
świat i
próba ich nakierowania przez Grzegorza (opowiadania o Napoleonie i bajka o Janku co psom
szył
buty)
− podróż po Europie i poznanie zasad rządzących światem
− przemiana wewnętrzna Kordiana na Mont Blanc i postanowienie podjęcie czynnej walki z
zaborcą
(winkielriedyzm − "Polska Winkielriedem narodów")
− spisek koronacyjny, czyli rozmowa spiskowców: Podchorąży (Kordian), Ksiądz i
Pochorąży, ich
ostra polemika na temat zabicia króla (niemożność dogadania się)
− "Kordian", jako nowy rodzaj poezji − pobudzającej i zachęcającej do walki (w
przeciwieństwie
do Dziadów)
2) Adam Mickiewicz − "Dziady cz. III":
− nieobecność Mickiewicza w powstaniu oraz proces filaretów, jako przyczyny powstania
dramatu
− symboliczna przemiana Gustawa w Konrada i jej znaczenie
− męczeństwo narodu polskiego na podstawie rozmów więźniów (Adolf o Cichockim,
Żegota,
Wasilewski, sprawa młodego Rollisona)
− mała improwizacja, jako nieudane przewidywanie losów kraju
− wielka improwizacja, jako przejaw troski o losy narodu, utożsamienie się z nim w
cierpieniu
oraz bunt przeciwko Bogu
− widzenie księdza Piotra, czyli mesjanizm dramatu, kojąca rola poezji wg. Mickiewicza i
"Polska jako Mesjasz narodów"
− bal u senatora Nowosilcowa, czyli dwulicowość senatora i sprawa Rollisona
− Salon Warszawski, czyli podział społeczeństwa polskiego oraz porównanie go przez Piotra
Wysockiego do lawy (znaczenie)
3) Zygmunt Krasiński − "Nie−Boska Komedia":
− geneza dramatu, czyli rozprawienei sięz poezja i polemika z ocjem na temat sensu rewolucji
− dramat rodzinny, czyli Mąż, Żona, Orcio i Dziewcia − 2 rodzaje poetó − prawdziwi,
błogosławienii (Orcio) i sztuczni chcący być nimi dla sławy i pieniędzy, kótrzy zatracajasię
w
poezji (Mąż)
− dramat społeczny, czyli Hrabia Henryk, Pankracy i Leonard w Okopach Św. Trójcy −
przewrót
najuboższych warstw społecznych nie majacy żadnego uzasadnienia i do niczego nie dążący,
a
jedynie do zemsty − polemika Hrabiego Henryka z Pankracym na temat "za" i "przeciw"
arystokracji
− klęska Hrabiego Henryka i istateczna porażka Pankracego, który ginei widząc Chrystusa
− prowidencjalizm dramatu
4) J.W. Goethe − "Cierpenia Młodego Wertera":
− werteryzm, jako moda za przyczyną książki Goethego
− Werter jako typowy romantyk − neisczęśliwa miłość do Lotty (która kocha Alberta) i jej
skutki
(samobójstwo)
− rola przyrody i poezji w życi uWertera
− stosunek wyższych klas społecznych do niższych na przykładzie pracy Wertera jako
urzędnika
− cechy Wertera jako romantyka
5) Adam Mickiewicz − "Pan Tadeusz":
− geneza utworu, czyli chęć powrotu poety do czasów dzeciństwa i ucieczka od sporów
emigracyjnych po upadku pwostania listopadowego
− obyczaje szlachty i obrzędowość w Panu tadeuszu
− spór o zamek (przebieg i skutki)
− miłość Tadeusza do Zosi
− Jacek Soplica, czyli buntownicz przeszłość i miłość do Wey − córki Stolnika, zabicie
Stolnika
i ekspiacja (zadośuczyienie) Jacka, jako emsiariusza − Ksiedza Robaka
− polonez, jako symbol optymizmu, pojednania i nadziei na przyszłość
STAROŻYTNOŚĆ − OŚWIECENIE: 1) Sofokles − "Król Edyp": − nad człowiekiem ciąży fatum i przeznaczenie − można z nim walczyć i przed nim uciekać ale i tak poniesie się klęskę − można też przyjąć to co nas czeka z godnością − Edyp tego nie przestrzegał i poniósł klęskę 2) W. Szekspir − "Makbet": − problem dojścia do władzy − bez winy nie ma kary − natura i psychika zbrodniarza − człowiek sam decyduje o swoim losie i czynach (kontrast z "Królem Edypem") − Makbet ponosi klęskę 3) Molier − "Świętoszek": − "Świętoszek" jako komedia charakterów, czyli krytyka i ośmieszanie zachowań i charakterów bohaterów np. ślepej wiary i zaufania Orgona w stosunku do Świętoszka − "Świętoszek" jako krytyka stosunków rodzinnych, czyli ośmieszanie przesądów panujacych w odzinach np. Orgon decyduje za kogo ma wyjść jego córka − przebieg intrygi wymyślonej przez Dorynę ROMANTYZM: 1) Juliusz Słowacki − "Kordian": − cel napisania dramatu,czyli nieobecność Słowackiego w powstaniu i ostra krytyka powstańców za brak zorganizowania − Kordian jako początkowy romantyk (miłość do Laury), jego niesprecyzowane poglądy na świat i próba ich nakierowania przez Grzegorza (opowiadania o Napoleonie i bajka o Janku co psom szył buty) − podróż po Europie i poznanie zasad rządzących światem − przemiana wewnętrzna Kordiana na Mont Blanc i postanowienie podjęcie czynnej walki z zaborcą (winkielriedyzm − "Polska Winkielriedem narodów") − spisek koronacyjny, czyli rozmowa spiskowców: Podchorąży (Kordian), Ksiądz i Pochorąży, ich ostra polemika na temat zabicia króla (niemożność dogadania się) − "Kordian", jako nowy rodzaj poezji − pobudzającej i zachęcającej do walki (w przeciwieństwie do Dziadów) 2) Adam Mickiewicz − "Dziady cz. III": − nieobecność Mickiewicza w powstaniu oraz proces filaretów, jako przyczyny powstania dramatu − symboliczna przemiana Gustawa w Konrada i jej znaczenie
− męczeństwo narodu polskiego na podstawie rozmów więźniów (Adolf o Cichockim, Żegota, Wasilewski, sprawa młodego Rollisona) − mała improwizacja, jako nieudane przewidywanie losów kraju − wielka improwizacja, jako przejaw troski o losy narodu, utożsamienie się z nim w cierpieniu oraz bunt przeciwko Bogu − widzenie księdza Piotra, czyli mesjanizm dramatu, kojąca rola poezji wg. Mickiewicza i "Polska jako Mesjasz narodów" − bal u senatora Nowosilcowa, czyli dwulicowość senatora i sprawa Rollisona − Salon Warszawski, czyli podział społeczeństwa polskiego oraz porównanie go przez Piotra Wysockiego do lawy (znaczenie) 3) Zygmunt Krasiński − "Nie−Boska Komedia": − geneza dramatu, czyli rozprawienei sięz poezja i polemika z ocjem na temat sensu rewolucji − dramat rodzinny, czyli Mąż, Żona, Orcio i Dziewcia − 2 rodzaje poetó − prawdziwi, błogosławienii (Orcio) i sztuczni chcący być nimi dla sławy i pieniędzy, kótrzy zatracajasię w poezji (Mąż) − dramat społeczny, czyli Hrabia Henryk, Pankracy i Leonard w Okopach Św. Trójcy − przewrót najuboższych warstw społecznych nie majacy żadnego uzasadnienia i do niczego nie dążący, a jedynie do zemsty − polemika Hrabiego Henryka z Pankracym na temat "za" i "przeciw" arystokracji − klęska Hrabiego Henryka i istateczna porażka Pankracego, który ginei widząc Chrystusa − prowidencjalizm dramatu 4) J.W. Goethe − "Cierpenia Młodego Wertera": − werteryzm, jako moda za przyczyną książki Goethego − Werter jako typowy romantyk − neisczęśliwa miłość do Lotty (która kocha Alberta) i jej skutki (samobójstwo) − rola przyrody i poezji w życi uWertera − stosunek wyższych klas społecznych do niższych na przykładzie pracy Wertera jako urzędnika − cechy Wertera jako romantyka 5) Adam Mickiewicz − "Pan Tadeusz": − geneza utworu, czyli chęć powrotu poety do czasów dzeciństwa i ucieczka od sporów emigracyjnych po upadku pwostania listopadowego − obyczaje szlachty i obrzędowość w Panu tadeuszu − spór o zamek (przebieg i skutki) − miłość Tadeusza do Zosi − Jacek Soplica, czyli buntownicz przeszłość i miłość do Wey − córki Stolnika, zabicie Stolnika i ekspiacja (zadośuczyienie) Jacka, jako emsiariusza − Ksiedza Robaka − polonez, jako symbol optymizmu, pojednania i nadziei na przyszłość