Helen Schucman Kurs cudów-Tekst głowny.pdf

1 Tekst Kursu Cudów Niczemu, co rzeczywiste, nie moŜna zagrozić. Nic, co nierzeczywiste - nie istnieje. W tym oto leŜy spokój Boga.

2 WPROWADZENIE..................................................................................................................... Rozdział 1........................................................................................................................................ ZNACZENIE CUDÓW................................................................................................................. I. Zasady cudów.......................................................................................................................... II. Objawienie, czas i cuda......................................................................................................... III. Odkupienie i cuda. ............................................................................................................... IV. Ucieczka od ciemności......................................................................................................... V. Całościowość i Duch Święty. ............................................................................................... VI. Złudzenie potrzeb ................................................................................................................ VII. Zniekształcenia cudownych impulsów........................................................................... Rozdział 2........................................................................................................................................ ODDZIELENIE a ODKUPIENIE................................................................................................. I. Początki oddzielenia............................................................................................................... II. Odkupienie jako obrona. ...................................................................................................... III. Ołtarz BoŜy............................................................................................................................ IV. Leczenie [Uzdrowienie] jako uwolnienie od leku........................................................... V. Funkcja czyniącego cuda...................................................................................................... Rozdział 3........................................................................................................................................ Ponowne ćwiczenie umysłu. ....................................................................................................... I. To jest kurs w treningu umysłu. ........................................................................................... II. Specjalne zasady pracujących przez cuda.......................................................................... III. Przejednanie (Odkupienie) wymaga świadomości czasu.............................................. IV. Cuda jako właściwe postrzeganie...................................................................................... VI. Postrzeganie a wiedza. ........................................................................................................ VI. Konflikt i ego......................................................................................................................... VII. Utrata pewności.(tu)........................................................................................................... VIII. Sąd i problem władzy. ...................................................................................................... IX. Stwarzanie a obraz samego siebie...................................................................................... Lekcja 136.................................................................................................................................. Lekcja 137.................................................................................................................................. Rozdział 4........................................................................................................................................ ŹRÓDŁO WSZELKIEGO ZŁA.................................................................................................... I. Właściwe nauczanie i właściwe uczenie się........................................................................ II. Ego i fałszywa autonomia..................................................................................................... III. Miłość bez konfliktu............................................................................................................. IV. Uwolnienie od lęku.............................................................................................................. V. Złudzenie ego i ciała.............................................................................................................. VI. Stały stan................................................................................................................................ VII. Tworzenie i komunikacja................................................................................................... VIII. Prawdziwa rehabilitacja ................................................................................................... Rozdział 5........................................................................................................................................ UZDRAWIANIE a PEŁNIA (CAŁKOWITOŚĆ) ...................................................................... I. Uzdrawianie jako połączenie ................................................................................................ II. Umysł Przejednania...............................................................................................................

3 III. Głos za Bogiem.(?)................................................................................................................ IV. Przewodnik ku zbawieniu.................................................................................................. V. Terapia a nauczanie............................................................................................................... VI. Dwie decyzje. ........................................................................................................................ VII. Czas a wieczność................................................................................................................. VIII. Wieczna fiksacja (znaleźć lepsze słowo) ........................................................................ Rozdział 8........................................................................................................................................ POWROTNA PODRÓś (niedokończony) ................................................................................ I. Kierunek programu. ............................................................................................................... II. RóŜnica pomiędzy uwiezieniem a wolnością.................................................................... Rozdział 8, część7, akapit8 ........................................................................................................ BoŜy skarb.................................................................................................................................... Rozdział 9........................................................................................................................................ AKCEPTACJA ODKUPIENIA.................................................................................................... I. Akceptacja rzeczywistości ..................................................................................................... II. Odpowiedź na modlitwę...................................................................................................... III. Korekcja błędu ...................................................................................................................... IV. Plan Ducha Świętego: plan przebaczenia......................................................................... V. Nie uzdrowiony uzdrowiciel............................................................................................... VI. Akceptacja twego bliźniego................................................................................................ VII. Dwie oceny........................................................................................................................... VIII. Wielkość (duchowa) [prawdziwa wielkość] kontra wywyŜszanie się [pretensjonalność]....................................................................................................................... Rozdział 12 ..................................................................................................................................... PROGRAM DUCHA ŚWIĘTEGO............................................................................................... IV. Szukając i znajdując ................................................................................................................ VI. Widzenie Chrystusa................................................................................................................ Rozdział 14 ..................................................................................................................................... NAUCZANIE w PRAWDZIE...................................................................................................... Wprowadzenie............................................................................................................................ I. Warunki uczenia się................................................................................................................ II. Szczęśliwy uczeń.................................................................................................................... III. Decyzja o niewinności.......................................................................................................... IV. Twoja funkcja w Odkupieniu............................................................................................. V. Krąg Odkupienia. .................................................................................................................. VI. Światło porozumiewania się............................................................................................... VII. Uczestniczenie w postrzeganiu wraz z Duchem Świętym........................................... VIII. Święte miejsce spotkania. ................................................................................................. IX. Odbicie świętości.................................................................................................................. X. Równość cudów ..................................................................................................................... XI. Kryterium Prawdy................................................................................................................ Rozdział 15 ..................................................................................................................................... ŚWIĘTA CHWILA......................................................................................................................... I. Dwa uŜycia czasu....................................................................................................................

4 II. Koniec wątpliwości................................................................................................................ III. Małość kontra Wielkość....................................................................................................... IV. Praktykowanie Świętej Chwili ........................................................................................... V. Święta chwila a specjalne związki....................................................................................... VI. Święta chwila a prawa Boskie ............................................................................................ VII. Niepotrzebne poświęcenie ................................................................................................ VIII. Jedyny rzeczywisty związek............................................................................................ IX. Święta chwila i Boska siła przyciągania............................................................................ X. Czas odrodzenia..................................................................................................................... XI. BoŜe Narodzenie jako koniec poświęceń.......................................................................... Rozdział 17 ..................................................................................................................................... PRZEBACZENIE i ŚWIĘTY ZWIĄZEK..................................................................................... I. Przekształcanie fantazji w prawdę....................................................................................... II. Świat, któremu przebaczono................................................................................................ III. Cienie przeszłości ................................................................................................................. IV. Dwa obrazy ........................................................................................................................... V. Uzdrowiony związek............................................................................................................ VI. Ustanowienie celu ................................................................................................................ VII. Wołanie o wiarę................................................................................................................... VIII. Warunki pokoju ................................................................................................................. Rozdział 18 ..................................................................................................................................... PRZEKROCZENIE SNU .............................................................................................................. I. Zastąpienie Rzeczywistości ................................................................................................... II. Podstawy snu ......................................................................................................................... III. Światło we śnie...................................................................................................................... IV. Mała chęć ............................................................................................................................... V. Szczęśliwy sen........................................................................................................................ VI. Ponad ciałem......................................................................................................................... VII. Nie muszę nic robić ............................................................................................................ VIII. Mały ogród ......................................................................................................................... IX. Dwa światy............................................................................................................................ Rozdział 19 ..................................................................................................................................... Osiągnięcie pokoju ..................................................................................................................... Podniesienie zasłony.................................................................................................................. I. Uzdrowienie i wiara ............................................................................................................... II. Grzech przeciw Błędowi....................................................................................................... III. Nierzeczywistość Grzechu.................................................................................................. Czy miało miejsce fizyczne zmartwychwstanie? .................................................................. Rozdział 20 ..................................................................................................................................... WIZJA ŚWIĘTOŚCI....................................................................................................................... I. Wielki tydzień.......................................................................................................................... II. Dar z lilii.................................................................................................................................. III. Grzech jako dostosowanie................................................................................................... IV. Wstąpienie do Arki ..............................................................................................................

5 V. Zwiastuny wieczności........................................................................................................... VI. Świątynia Ducha Świętego ................................................................................................. VII Spójność środka i celu ......................................................................................................... VIII. Widzenie Bezgrzeszności ................................................................................................. Rozdział 30 ..................................................................................................................................... NOWY POCZĄTEK...................................................................................................................... Wprowadzenie............................................................................................................................ I. Reguły decyzji.......................................................................................................................... II. Wolność woli .......................................................................................................................... III. Poza wszelkimi boŜkami..................................................................................................... IV. Prawda poza złudzeniami. [Prawda poza parawanem złudzeń.]................................ V. Jedyny cel................................................................................................................................ VI. Usprawiedliwienie dla przebaczenia................................................................................ VII. Nowa interpretacja. ............................................................................................................ VIII. Niezmienna rzeczywistość............................................................................................... WPROWADZENIE Jest to kurs cudów. Jest to niezbędny [wymagany] kurs. Tylko czas, w jakim go podejmujesz, jest dowolny. "Dowolny" nie oznacza, Ŝe moŜesz ustanawiać program. Znaczy to tylko tyle, Ŝe moŜesz wybrać, co chcesz przerabiać w danym czasie. Kurs nie stawia sobie za cel nauczania znaczenia miłości, albowiem wykracza to poza zakres tego, czego moŜna nauczać. JednakŜe ma on na celu usunięcie bloków w świadomości, Ŝe miłość, która jest twym naturalnym dziedzictwem, jest tu obecna. Przeciwieństwem miłości jest lęk, lecz to, co jest wszechogarniające, nie moŜe mieć przeciwieństwa. Kurs niniejszy moŜe być zatem podsumowany prosto w następujący sposób: Niczemu, co rzeczywiste, nie moŜna zagrozić. Nic, co nierzeczywiste - nie istnieje. W tym oto leŜy spokój Boga.

6 Rozdział 1 ZNACZENIE CUDÓW I. Zasady cudów. 1. Nie ma stopniowania trudności, jeŜeli chodzi o cuda. śaden z nich nie jest "trudniejszy" lub teŜ "większy" niŜ inne. Wszystkie one są takie same. Wszystkie przejawy miłości są maksymalne. 2. Same w sobie, cuda nic nie znaczą. Jedyne, co ma znaczenie to ich Źródło, które jest daleko poza wszelką oceną. 3. Cuda zdarzają się w sposób naturalny jako przejawy miłości. Rzeczywisty [prawdziwy] cud jest miłością, która te przejawy inspiruje. w tym sensie wszystko, co pochodzi z miłości - jest cudem. 4. Wszelkie cuda oznaczają Ŝycie, zaś Bóg jest Dawcą Ŝycia. Jego Głos będzie bardzo szczegółowo cię prowadził. Będzie ci powiedziane wszystko, co potrzebujesz wiedzieć. 5. Cuda są sprawą przyzwyczajenia [nawyku] i powinny być mimowolne [nieświadome]. Nie powinny być pod świadomą kontrolą. Świadomie wybrane cuda mogą być źle skierowane. 6. Cuda są czymś naturalnym. Gdy nie występują - stało się coś złego. 7. Cuda są prawem kaŜdego, ale konieczne jest najpierw oczyszczenie. 8. Cuda mają moc uzdrawiającą, poniewaŜ wypełniają brak [niedostatek]; są one przeprowadzane przez tych, którzy chwilowo mają więcej, dla tych, którzy czasowo mają mniej. 9. Cuda są rodzajem wymiany. Podobnie jak wszystkie przejawy miłości, które są zawsze cudami w najprawdziwszym sensie tego słowa, wymiana ta odwraca prawa fizyczne. Przysparzają one więcej miłości zarówno temu, który daje, jak i temu, który przyjmuje. 10. UŜywanie cudów jako spektakli [przedstawień] w celu wzbudzania wiary jest złym zrozumieniem ich celu. 11. Modlitwa jest środkiem cudów. Jest to środek porozumiewania się [komunikacji] stworzonego ze Stwórcą. Poprzez modlitwę miłość jest przyjmowana, zaś poprzez cuda miłość zostaje wyraŜona.

7 12. Cuda są myślami. Myśli mogą wyraŜać niŜszy, czyli cielesny poziom doświadczenia, bądź teŜ poziom wyŜszy - duchowy. Pierwszy z nich tworzy istotę fizyczną, a drugi - duchową. 13. Cuda są zarówno początkiem, jak i końcem - i w ten sposób odwracają one porządek czasowy. Są one zawsze afirmacją odrodzenia, które wydaje się iść [prowadzić] wstecz, lecz w rzeczywistości prowadzi naprzód. Cuda anulują przeszłość w teraźniejszości i w ten sposób wyzwalają przyszłość. 14. Cuda niosą w sobie świadectwo prawdy. Są przekonywające, poniewaŜ powstają z przekonania. w braku przekonania deprecjonują się do magii, która jest bezsensowna a zatem destruktywna, czy teŜ mówiąc inaczej, jest niekreatywnym uŜyciem umysłu. 15. KaŜdy dzień powinien być poświęcony cudom. Przeznaczeniem czasu jest umoŜliwić ci nauczenie się, jak uŜywać czasu konstruktywnie. Czas jest zatem narzędziem nauczania i środkiem do celu. Przestanie istnieć, gdy nie będzie juŜ uŜyteczny w nauczaniu. 16. Cuda są narzędziem nauczania, które pokazuje, Ŝe jest to tak samo błogosławione dawać, jak i otrzymywać. Jednocześnie zwiększają one siłę dającego [dawcy] i dostarczają siłę biorącemu [przyjmującemu]. 17. Cuda górują nad ciałem. Są one nagłym przesunięciem [przejściem] w niewidzialność, daleko od poziomu cielesnego. Oto dlaczego one leczą [uzdrawiają]. 18. Cud jest słuŜeniem. Jest to maksymalna słuŜba [przysługa; pomoc], jaką moŜesz komuś ofiarować. Jest to droga do pokochania swego bliźniego jak siebie samego. Rozpoznajesz wartość swoją i swego bliźniego - jednocześnie. 19. Cuda sprawiają, Ŝe umysły stają się jednym w Bogu. LeŜy w ich istocie współpraca, poniewaŜ Synowieństwo jest sumą wszystkiego, co stworzył Bóg. Cuda odzwierciedlają zatem prawa wieczności, a nie czasu. 20. Cuda budzą na nowo świadomość, Ŝe duch, nie zaś ciało, jest ołtarzem prawdy. Jest to rozpoznanie, które prowadzi do uzdrawiającej mocy cudu. 21. Cuda są naturalnymi znakami przebaczenia. Poprzez cuda moŜesz zaakceptować [przyjąć] przebaczenie Boskie, rozszerzając je na innych. 22. Cuda są związane z lękiem tylko z powodu wierzenia, Ŝe ciemność moŜe dawać schronienie. Wierzysz Ŝe to, czego twoje fizyczne [cielesne] oczy nie mogą zobaczyć - nie istnieje. Prowadzi to do odrzucenia widzenia duchowego [do zaprzeczania widzeniu duchowemu].

8 23. Cuda ustawiają na nowo percepcję i lokują wszystkie poziomy w prawdziwej perspektywie. To uzdrawia, poniewaŜ choroba pochodzi z pomieszania poziomów. 24. Cuda umoŜliwiają ci uzdrawianie chorych i wskrzeszanie zmarłych, poniewaŜ ty sam stworzyłeś chorobę i śmierć, a zatem teŜ i ty moŜesz je znieść. Ty jesteś cudem, zdolnym do tworzenia na podobieństwo swego Stwórcy. Wszystko inne jest tylko twoim własnym koszmarem - i nie istnieje. 25. Cuda są ogniwem połączonego [zaplatającego się] łańcucha przebaczenia, które gdy dopełni się - jest Zbawieniem. Zbawienie funkcjonuje przez cały czas i we wszystkich wymiarach czasu. 26. Cuda przedstawiają sobą wolność od lęku. "Odpuszczenie" ["Odkupienie"] oznacza "zniesienie". Zniesienie lęku jest istotnym składnikiem wartości cudów, związanej z Odkupieniem [Odkupieniowej wartości cudów]. 27. Cud jest uniwersalnym błogosławieństwem od Boga, poprzez mnie, do wszystkich mych braci. Wybaczać jest przywilejem tego, komu zostało wybaczone. 28. Cuda są sposobem na zasłuŜenie sobie wyzwolenia od lęku. Objawienie wywołuje stan, w którym lęk został zniesiony. Cuda są więc środkiem, a objawienie - celem. 29. Cuda wychwalają Boga poprzez ciebie. Wychwalają Go przez uhonorowanie Jego stworzeń, potwierdzając ich doskonałość [dając wyraz ich doskonałości]. Cuda leczą, poniewaŜ zaprzeczają identyfikacji z ciałem i afirmują identyfikację z duchem. 30. Poprzez rozpoznanie [uznanie] ducha, cuda porządkują poziomy percepcji [postrzegania] i ukazują je we właściwym układzie. Umieszcza to ducha w centrum, gdzie moŜe on komunikować się z tobą bezpośrednio. 31. Cuda powinny być inspiracją do wdzięczności, a nie wywoływać trwogę. Powinieneś dziękować Bogu za to, czym rzeczywiście jesteś. Dzieci BoŜe są święte i cud honoruje ich świętość, która moŜe być ukryta, ale nigdy nie utracona. 32. Ja inspiruję wszystkie cuda, które są w rzeczywistości wstawiennictwem. Są wstawiennictwem za twoją świętością i czynią świętą twoją percepcję. Umieszczając cię poza prawami fizycznymi, podnoszą cię w sferę porządku niebieskiego. w tym porządku jesteś doskonały. 33. Cuda honorują ciebie, poniewaŜ jesteś godny sympatii. Rozpraszają twe iluzje o sobie i postrzegają światło w tobie. w ten sposób, zadośćuczynią za twe

9 błędy, poprzez wyzwolenie ciebie od twych koszmarów. Poprzez uwolnienie twego umysłu z więzienia iluzji, przywracają twoją świętość. 34. Cuda przywracają pełnię umysłu. Zadośćuczyniając za brak [niedostatek], ustanawiają doskonałą ochronę. Siła ducha nie pozostawia miejsca na wtargnięcie czegokolwiek. 35. Cuda są wyrazem miłości, ale nie zawsze muszą mieć zauwaŜalne efekty. 36. Cuda są przykładem poprawnego [słusznego] myślenia, układając twą percepcję [postrzeganie] po linii prawdy, tak jak ją stworzył Bóg. 37. Cud jest poprawką, wprowadzoną przeze mnie w fałszywe myślenie. Działa jak katalizator, przerywając krąg błędnej percepcji i organizując ją na nowo we właściwy sposób. Umieszcza cię to w kręgu działania zasady Odkupienia, gdzie percepcja zostaje uzdrowiona. Dopóki zaś to się nie zdarzy, znajomość Boskiego Porządku jest niemoŜliwa. 38. Duch Święty jest narzędziem cudów. Rozpoznaje On zarówno kreacje Boskie, jak i twoje złudzenia. Rozgranicza prawdę od fałszu, mając zdolność percepcji całościowej, a nie tylko wycinkowej. 39. Cud rozprasza błąd, poniewaŜ Duch Święty rozpoznaje błąd jako fałsz, czyli coś nierzeczywistego. Inaczej mówiąc: gdy postrzegamy światło, ciemność automatycznie znika. 40. Cud uznaje kaŜdego za twojego i mojego brata. Jest to droga do postrzeŜenia uniwersalnego znaku Boga [BoŜego]. 41. JeŜeli chodzi o aspekt cudów związany z postrzeganiem - jest to ich całościowość. Korygują one zatem - lub teŜ odpuszczają - fałszywe postrzeganie braku. 42. Głównym udziałem cudów jest ich zdolność wyzwolenia ciebie od fałszywego poczucia izolacji, pozbawienia czegoś lub niedostatku. 43. Cuda powstają z cudownego stanu umysłu, czyli stanu gotowości na cuda. 44. Cud jest wyrazem świadomości Chrystusa w twoim wnętrzu i zaakceptowania Odkupienia. 45. Cud nigdy nie jest stracony. MoŜe on wpłynąć na wielu ludzi, których nawet nie spotkałeś i wytworzyć zmiany, których nie jesteś nawet świadomy. 46. Duch święty jest najwyŜszym środkiem porozumiewania się. Cuda nie uŜywają tego typu łączności, poniewaŜ są czasowymi środkami porozumiewania się. Kiedy powracasz do swej oryginalnej formy komunikowania się, potrzeba cudu wygasa.

10 47. Cud jest narzędziem nauczania, które zmniejsza potrzebę czasu. Ustanawia on niezwykły interwał czasowy, który nie podlega zwykłym prawom czasu. w tym sensie jest on bezczasowy. 48. Cud jest jedynym środkiem kontrolowania czasu, który jest do twojej dyspozycji. Tylko objawienie przekracza ten próg, nie mając nic wspólnego z czasem. 49. Cud nie czyni rozróŜnienia między stopniami złego postrzegania. Jest to narzędzie korekcji postrzegania, skuteczne zupełnie niezaleŜnie od stopnia czy teŜ rodzaju błędu. 50. Cud porównuje to, co ty wytworzyłeś z Kreacją Boską, przyjmując to, co jest w nią w zgodzie - za prawdę, a odrzucając to, co nie jest z nią zgodne - jako fałsz. II. Objawienie, czas i cuda. Objawienie pociąga za sobą całkowite, choć tylko czasowe, zawieszenie wątpliwości i lęku. Odzwierciedla ono sobą pierwotną formę komunikacji między Bogiem a Jego stworzeniami, zawierając w sobie to krańcowo osobiste poczucie tworzenia, którego czasami szuka się w fizycznych związkach. Bliskość fizyczna nie moŜe tego osiągnąć. Cuda jednakŜe są prawdziwie interpersonalne i ich rezultatem jest prawdziwa bliskość z innymi. Objawienie jednoczy cię bezpośrednio z Bogiem. Cuda jednoczą cię bezpośrednio z twoim bratem. śadna z tych rzeczy nie promieniuje ze świadomości, ale obie z nich są tu doznawane [doświadczane]. Świadomość jest stanem, który indukuje działanie, jakkolwiek go nie inspiruje. Masz wolność aby wierzyć w to, co wybierasz [aby wybierać to, w co wierzysz] i to, co robisz poświadcza to, w co wierzysz. Objawienie jest sprawą wielce osobistą i nie moŜe być sensownie przetłumaczone. Oto dlaczego wszelkie próby, aby opisać je słowami, są bezskuteczne. Objawienie indukuje jedynie doznanie [przeŜycie, doświadczenie]. z drugiej strony, cuda indukują akcję [działanie]. Są one teraz nawet bardziej uŜyteczne, ze względu na swą interpersonalną naturę. w tej fazie nauki, praca z cudami jest waŜna, poniewaŜ wolność od lęku nie moŜe być ci narzucona [wolności od lęku nie moŜna ci narzucić]. Objawienie jest dosłownie nie do wypowiedzenia, poniewaŜ jest ono doświadczeniem niewyraŜalnej miłości. Groza powinna być zarezerwowana dla objawienia, do którego doskonale i właściwie się stosuje. Nie stosuje się do cudów, poniewaŜ stan lęku jest związany z czcią, implikując Ŝe ktoś mniejszego rzędu staje w przed obliczem

11 swego Stwórcy. Jesteś stworzeniem doskonałym i powinieneś odczuwać lęk tylko w obecności Twórcy doskonałości. Cud jest zatem znakiem miłości pomiędzy równymi sobie. Równi sobie nie powinni obawiać siebie nawzajem, poniewaŜ lęk implikuje sobą nierówność. Jest zatem dla mnie niewłaściwą reakcją. Starszy brat jest uprawniony do szacunku z racji swego większego doświadczenia oraz posłuszeństwa z racji większej mądrości. Ma takŜe prawo do miłości, poniewaŜ jest bratem, a takŜe do oddania [przywiązania], jeŜeli sam jest oddany [przywiązany]. To tylko me oddanie uprawnia mnie do tego samego z twojej strony. Nie ma nic we mnie, czego sam nie mógłbyś osiągnąć. Nie mam nic, co nie pochodzi od Boga. RóŜnica między nami polega obecnie na tym, Ŝe ja nie mam niczego więcej [tzn. nic ponad to, co otrzymałem od Boga - przyp. tłum.]. To pozostawia mnie w stanie, który dla ciebie jest jedynie potencjalną moŜliwością. "Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze mnie" nie oznacza, Ŝe jestem oddzielony, bądź teŜ róŜnię się od ciebie pod jakimkolwiek względem - jak nie jedynie w czasie; zaś czas w rzeczywistości nie istnieje. PowyŜsze stwierdzenie jest bardziej znaczące w terminach raczej osi pionowej niŜ poziomej. Ty stoisz poniŜej w stosunku do mnie, ja zaś stoję poniŜej w stosunku do Boga. w procesie "wzrastania" ["podnoszenia się", "wznoszenia się"] jestem wyŜej, poniewaŜ beze mnie dystans między Bogiem a człowiekiem byłby zbyt wielki, abyś mógł go objąć. Ja przerzucam most na tym dystansie, jako twój starszy brat - z jednej strony, a Syn Boga - z drugiej. Moje przywiązanie do mych braci pozwoliło mi uczestniczyć w słuŜbie na rzecz Synowieństwa, które uznaję za pełne, gdyŜ sam je podzielam. MoŜe to wydawać się sprzecznym ze stwierdzeniem "Ja i mój Ojciec jesteśmy jednym", ale istnieją dwa składniki tego stwierdzenia w obliczu uznania, Ŝe Ojciec jest większy. Objawienia są pośrednio inspirowane przeze mnie, poniewaŜ jestem bliski Duchowi Świętemu oraz czujny na gotowość mych braci na objawienie. Mogę zatem znieść ku nim więcej, niŜ mogą oni ściągnąć [z góry] ku sobie. Duch Święty pośredniczy pomiędzy wyŜszą komunikacją a niŜszą, utrzymując bezpośredni kanał od Boga ku tobie otwarty na objawienie. Objawienie nie jest wzajemne [obustronne]. Postępuje ono od Boga ku tobie, ale nie od ciebie ku Bogu. III. Odkupienie i cuda. Ja jestem odpowiedzialny za proces Odkupienia, który zapoczątkowałem. Kiedy ofiarujesz cud któremuś z moich braci, ofiarujesz go sobie i mnie.

12 Przyczyną, dla której stajesz przede mną jest to, Ŝe ja nie potrzebuję cudów dla swego własnego Zbawienia, ale pozostaję na końcu na przypadek, w razie gdyby chwilowo ci się nie udało. Moją rolą w Odkupieniu jest anulowanie wszystkich błędów, których nie mógłbyś skorygować w przeciwnym przypadku. Kiedy tylko zostało ci przywrócone rozpoznanie swego pierwotnego stanu - stajesz się sam w naturalny sposób częścią Odkupienia. PoniewaŜ podzielasz moją niechęć do akceptowania błędu w sobie i w innych, musisz dołączyć się do wielkiej krucjaty aby go naprawić. Moc, aby czynić cuda naleŜy do ciebie. Ja zapewnię [dostarczę] okoliczności ku nim, ale ty musisz być chętny i gotowy. Czynienie ich obróci wiarę w czyn, poniewaŜ przekonanie przychodzi poprzez osiągnięcia. Zdolność jest potencjałem, osiągnięcie jest jego wyrazem a Zbawienie, które jest naturalną profesją dzieci Boga, jest celem. "Niebo i ziemia przeminą" oznacza, Ŝe nie będą one juŜ istnieć jako oddzielne stany. Moje słowo, które jest zmartwychwstaniem i Ŝyciem, nie przeminie, poniewaŜ Ŝycie jest wieczne. Jesteś dziełem Boga, a Jego dzieło jest w pełni kochane i w pełni kochające. Oto jak człowiek musi myśleć o sobie w swoim sercu, poniewaŜ to wyraŜa to, czym jest. Ci, którym wybaczono - są środkiem Odkupienia [Zbawienia]. Będąc napełnieni duchem, odwzajemniają się - wybaczając. Ci, którzy zostali wyzwoleni muszą połączyć się w wyzwalaniu swoich braci, albowiem taki jest plan Zbawienia. Cuda stanowią sposób, w jaki umysły, które słuŜą Duchowi Świętemu jednoczą się ze mną dla zbawienia i wyzwolenia wszystkich stworzeń Boskich. Ja jestem jedynym, który moŜe czynić cuda bez wyboru [w sposób nikogo nie dyskryminujący], poniewaŜ ja jestem Zbawieniem. Ty masz swoją rolę w Odkupieniu, którą będę ci nakazywał [dyktował]. To oszczędza ci zbytecznego wysiłku, poniewaŜ będziesz działał w warunkach bezpośredniej komunikacji ze mną. Bezosobowa natura cudu jest tu istotnym składnikiem, poniewaŜ umoŜliwia mi kierowanie jego zastosowaniem, a pod moim przewodnictwem cuda prowadzą do wysoce osobistego przeŜycia objawienia. Przewodnik nie kontroluje, lecz naprawdę kieruje, pozostawiając tobie sprawę postępowania za nim. "Nie wódź nas na pokuszenie" oznacza "Rozpoznajcie swe błędy i wybierzcie porzucenie ich - postępując za moim przewodnictwem". Błąd nie moŜe w rzeczywistości zagrozić prawdzie, która zawsze potrafi się mu oprzeć. w rzeczywistości tylko błąd jest podatny na ciosy. Masz wolność, aby ustanowić swe królestwo tam, gdzie tobie to pasuje, ale dokonanie właściwego wyboru jest zapewnione, jeŜeli pamiętasz o tym, Ŝe:

13 Duch jest na zawsze w stanie łaski. Twoją rzeczywistością jest tylko duch. A zatem jesteś na zawsze w stanie łaski. Pod tym względem, Zbawienie anuluje wszystkie błędy, a zatem wyrywa z korzeniami źródło lęku. Kiedykolwiek doświadczasz Boskiego zapewnienia jako zagroŜenie, jest tak zawsze, poniewaŜ bronisz źle ulokowanej czy teŜ źle skierowanej lojalności. Kiedy projektujesz to na innych, więzisz ich - ale tylko w tym stopniu, w jakim wzmacniasz błędy, które juŜ popełnili. To czyni ich podatnymi na skrzywienia innych, poniewaŜ ich własna percepcja siebie samych jest skrzywiona [zniekształcona]. Czyniący cuda moŜe jedynie błogosławić ich, a to znosi ich skrzywienia i wyzwala ich z uwięzienia. Reagujesz na to, co postrzegasz, a więc jak postrzegasz - tak się zachowujesz. Złota Zasada wzywa ciebie, abyś czynił innym to, co byś chciał, aby tobie czynili. To zaś oznacza, Ŝe percepcja z obu stron musi być dokładna. Złota Zasada jest regułą na odpowiednie zachowanie. Nie moŜesz zachowywać się odpowiednio, dopóki nie postrzegasz we właściwy sposób. PoniewaŜ ty i twój bliźni jesteście równymi członkami jednej rodziny, będziesz czynił wam obu stosownie do tego, jak was obu postrzegasz. Powinieneś patrzyć z pozycji postrzegania swojej własnej świętości na świętość innych. Cuda powstają z umysłu, który jest na nie gotowy. Będąc zjednoczonym, taki umysł wychodzi ku wszystkim, nawet bez świadomości samego czyniącego cuda. Bezosobowa natura cudów ma miejsce, poniewaŜ samo w sobie Zbawienie jest jedno, jednocząc wszystkie stworzenia z ich Stwórcą. Jako wyraz tego, czym naprawdę jesteś, cud pozostawia umysł w stanie łaski. Umysł naturalnie wita wtedy Pana w sobie i obcego na zewnątrz [poza sobą]. Kiedy wprowadzasz obcego do środka, staje się on twoim bratem. To, Ŝe cud moŜe mieć działanie na twych braci, którego nawet moŜesz nie zauwaŜyć - nie jest twoim zmartwieniem. Cud zawsze będzie błogosławił ciebie. Cuda, o przeprowadzanie których nie prosi się ciebie, nie utraciły swej wartości. Są one ciągle wyrazem twego własnego stanu łaski, ale aspekt działania cudu powinien być kontrolowany przeze mnie z racji mojej całkowitej świadomości całego planu. Bezosobowa natura umysłowości nakierowanej na cuda] zapewnia ci łaskę, lecz tylko ja jestem w stanie wiedzieć, gdzie moŜna je skierowywać. Cuda są selektywne [wybiórcze] tylko w tym sensie, Ŝe są one skierowane ku tym, którzy mogą je dla siebie uŜyć. PoniewaŜ to w sposób nieunikniony sprawia, Ŝe będą oni rozszerzać cuda na innych [obejmować innych ich

14 zakresem], zostaje zespawany mocny łańcuch Odkupienia. JednakŜe owa wybiórczość nie bierze pod uwagę [nie uwzględnia] wielkości samego cudu, poniewaŜ pojęcie wielkości istnieje na płaszczyźnie, która sama jest nierealna. PoniewaŜ cud ma na celu przywrócenie świadomości rzeczywistości, nie byłoby uŜyteczne aby był on ograniczony [związany] przez prawa rządzące błędem, którego skorygowanie jest tu celem. IV. Ucieczka od ciemności Ucieczka od ciemności wymaga dwóch etapów: Po pierwsze, rozpoznania, Ŝe ciemność nie moŜe [nas] ukryć. Ten krok zwykle rodzi lęk. Po drugie - rozpoznania, Ŝe nie ma nic co chciałbyś ukryć, nawet gdybyś mógł. Ten krok przynosi uwolnienie od lęku. Kiedy zaczniesz pragnąć, aby niczego nie ukrywać, nie tylko będziesz pragnął wejść w komunię, lecz takŜe będziesz rozumiał, co to jest pokój i radość. Świętość nigdy nie moŜe być rzeczywiście ukryta w ciemności, ale moŜesz się co do tego oszukiwać. To oszustwo czyni cię zalęknionym, poniewaŜ w swym sercu zdajesz sobie sprawę z tego, Ŝe jest to oszustwo i dokonujesz nadzwyczajnych wysiłków aby ustanowić jego realność. Cud ustanawia rzeczywistość tam, gdzie ona naleŜy [tam, gdzie ma miejsce]. Rzeczywistość przynaleŜy jedynie duchowi, a cud potwierdza jedynie prawdę. Rozwiewa zatem złudzenia co do siebie, i umieszcza cię we wspólnocie z sobą samym i Bogiem. Cud łączy się w Zbawieniu, ustawiając umysł w słuŜbie Ducha Świętego. To ustanawia właściwą funkcję umysłu i koryguje jego błędy, które są jedynie brakiem [niedostatkiem] miłości. Twój umysł moŜe być opanowany przez iluzje [złudzenia], lecz duch jest na wieczność wolny. JeŜeli umysł postrzega bez miłości - postrzega pustą skorupę i jest nieświadomy ducha wewnątrz. Lecz Odkupienie przywraca ducha na właściwe mu miejsce. Umysł, który słuŜy duchowi jest nie do zranienia. Ciemność jest brakiem światła, podobnie jak grzech jest brakiem miłości. Sama w sobie nie ma jakichś szczególnych właściwości. Jest przykładem przekonania o "niedostatku" ["świadomości niedoboru"], z którego moŜe wypływać tylko błąd. Prawda jest zawsze w obfitości. Ci, którzy postrzegają i uznają [doceniają] fakt, Ŝe mają wszystko - nie mają potrzeb jakiegokolwiek rodzaju. Celem Zbawienia jest przywrócić wszystko tobie, lub teŜ raczej - przywrócić twojej świadomości. Dano tobie wszystko, kiedy zostałeś stworzony - podobnie jak dano kaŜdemu. Pustka zrodzona przez lęk musi być zastąpiona przez przebaczenie. To właśnie oznacza w Biblii zdanie "Nie istnieje śmierć" ["Nie ma śmierci") i dlaczego ja mogłem

15 udowodnić, Ŝe śmierć nie istnieje. Przyszedłem, aby wypełnić prawo - interpretując [tłumacząc] je na nowo. Samo to prawo, właściwie rozumiane, oferuje jedynie ochronę. To właśnie ci, którzy nie zmienili jeszcze swoich umysłów, wprowadzili doń pojęcie "ognia piekielnego". Zapewniam cię, Ŝe będę świadectwem dla kaŜdego, kto mi na to pozwoli i to w takim stopniu, w jakim mi na to pozwoli. Twoje świadectwo demonstruje twoje wierzenia i w ten sposób wzmacnia je. Ci, którzy świadczą za mną wyraŜają, poprzez swe cuda, Ŝe porzucili myśl o pozbawieniu czegokolwiek [braku; niedostatku] na rzecz obfitości, która ,jak się nauczyli do nich naleŜy. V. Całościowość i Duch Święty. Cud jest bardzo podobny do ciała w tym względzie, Ŝe i cud, i ciało są pomocami w nauce dla ułatwienia osiągnięcia stanu, w którym stają się one juŜ niepotrzebne. Gdy pierwotny stan bezpośredniej łączności zostaje osiągnięty, ani ciało, ani cud nie słuŜą juŜ Ŝadnemu celowi. JednakŜe dopóki wierzysz, Ŝe jesteś w ciele, moŜesz wybrać pomiędzy kanałem ekspresji pozbawionym miłości a kanałem cudownym. MoŜesz stworzyć pustą skorupę, ale nie potrafisz nic w ogóle wyraŜać. MoŜesz czekać, zwlekać [opóźniać], paraliŜować siebie lub teŜ redukować prawie do zera swoją kreatywność. Lecz nie moŜesz przecieŜ jej usunąć. MoŜesz zniszczyć swe środki komunikacji, ale nie swój potencjał. Ty siebie nie stworzyłeś. Podstawową decyzją mentalnie nastawionego na cuda jest nie czekać ani trochę dłuŜej, niŜ jest to konieczne. Czas moŜe zmarnować, jak równieŜ moŜe być marnowany. Czyniący cuda akceptuje z chęcią czynnik kontroli czasu. Rozpoznaje, Ŝe kaŜde skurczenie się czasu przywodzi kaŜdego bliŜej do ostatecznego wyzwolenia od czasu, w którym Syn i Ojciec są jednym. Równość nie pociąga za sobą równości teraz. Gdy kaŜdy rozpoznaje, Ŝe ma wszystko, indywidualny wkład w Synowieństwo nie będzie juŜ potrzebny [konieczny]. Gdy dokona się Odkupienie [Gdy Odkupienie zostanie dopełnione], wszystkie talenty [dary] będą podzielane przez wszystkich Synów Boga. Bóg nie jest stronniczy. Wszystkie Jego dzieci mają całkowitą Jego miłość, i podobnie Jego dary są dawane otwarcie wszystkim. "Abyście się stali jak małe dzieci" oznacza, Ŝe dopóki nie rozpoznasz [uznasz] w pełni całkowitej swojej zaleŜności od Boga, nie będziesz mógł poznać rzeczywistej mocy Syna w jego prawdziwym związku z Ojcem. Szczególność [wyjątkowość] Synów BoŜych wypływa nie z wyłączenia ale z włączenia. Wszyscy moi bracia są wyjątkowi. JeŜeli wierzą, Ŝe są pozbawieni czegokolwiek, ich percepcja zostaje zniekształcona. Gdy to się zdarza, cała rodzina BoŜa, czyli Synowieństwo, jest osłabiona w swych związkach.

16 Ostatecznie, kaŜdy członek rodziny BoŜej musi do niej powrócić. Cud wzywa go do powrotu, poniewaŜ obdarza go i uhonorowuje, nawet chociaŜby był on nieobecny duchem. "Z Boga nie moŜna szydzić" nie jest tu ostrzeŜeniem, lecz rozproszeniem wątpliwości. Bóg byłby wyszydzony, gdyby któremuś z Jego stworzeń brakowało świętości. Stworzenie [kreacja] jest całością, a znakiem całościowości (pełni) jest świętość. Cuda są afirmacją [potwierdzeniem] Synowieństwa, które jest stanem pełni i obfitości. Cokolwiek jest prawdziwe, jest wieczne. Duch jest zatem niezmienny, poniewaŜ jest juŜ doskonały, lecz umysł moŜe wybrać, czemu słuŜy. Jedynym ograniczeniem nałoŜonym na ten wybór jest to, Ŝe umysł nie moŜe słuŜyć dwóm panom. JeŜeli wybiera on podporządkowanie się tej zasadzie, umysł moŜe stać się środkiem, dzięki któremu duch tworzy zgodnie z linią jego własnej kreacji. JeŜeli zaś nie wybiera on w sposób całkowicie nieskrępowany tego podporządkowania to zachowuje swój potencjał twórczy, ale umieszcza się pod zwierzchnictwem nie Autorytatywnym, lecz raczej - tyrańskim. w rezultacie - więzi, poniewaŜ takie są dyktaty tyranów. Zmienić decyzję - oznacza [wtedy] postawić umysł do dyspozycji prawdziwego Autorytetu. Cud jest znakiem, Ŝe umysł wybrał prowadzenie go przeze mnie w słuŜbie Chrystusa. Obfitość łask Chrystusa jest naturalnym rezultatem wyboru, aby podąŜać za Nim. Wszystkie płytkie korzenie muszą zostać wyrwane, poniewaŜ są one za płytkie, aby cię utrzymać. Złudzenie, Ŝe płytkie korzenie mogą być pogłębione i w ten sposób uczynione rzeczywiście podtrzymującymi - jest jednym ze skrzywień, na którym opiera się odwrócenie Złotej Zasady. Gdy te fałszywe podpory zostaną odrzucone, równowagę odczuwa się czasowo jako niestabilną. JednakŜe nic nie jest mniej stabilne jak orientacja "do góry nogami", ani teŜ nic, co utrzymuje ją do góry nogami - nie moŜe sprzyjać [prowadzić do] jej ugruntowaniu. VI. Złudzenie potrzeb Ty, który pragniesz pokoju - moŜesz go znaleźć tylko poprzez całkowite przebaczenie. śadna nauka nie moŜe być zdobyta przez kogokolwiek, zanim nie zechce on się jej nauczyć i nie wierzy przynajmniej częściowo, Ŝe jej potrzebuje. Podczas gdy brak (niedostatek) nie występuje w kreacji Boskiej [w tym, co stworzył Bóg) - jest bardzo widoczny w tym, co stworzyłeś ty. Jest to rzeczywiście istotna róŜnica między nimi. Brak implikuje, Ŝe lepiej by ci się powodziło w stanie w jakiś sposób róŜnym od tego, w jakim właśnie się znajdujesz. Do czasu "oddzielenia", co jest innym znaczeniem "upadku", nic nie brakowało. Nie było

17 w ogóle Ŝadnych potrzeb. Potrzeby powstają jedynie wtedy, gdy sam czegoś siebie pozbawiasz. Działasz zgodnie ze szczególną hierarchią potrzeb, jaką ustanawiasz. Zaś to z kolei zaleŜy od twego postrzegania, kim jesteś. Poczucie oddzielenia od Boga jest jedynym niedoborem, jaki w rzeczywistości potrzebujesz skorygować. To poczucie oddzielenia nigdy by nie powstało, gdybyś nie zniekształcił swej percepcji prawdy i w ten sposób zaczął postrzegać siebie jako kogoś, komu czegoś brakuje [jako kogoś w niedostatku]. Idea hierarchii potrzeb powstała, poniewaŜ juŜ uczyniwszy ten podstawowy błąd, pokawałkowałeś siebie na poziomy z odrębnymi potrzebami [na tych poziomach]. Gdy integrujesz się, stajesz się jednią i twoje potrzeby - odpowiednio do tego - stają się jednią. xxx Ujednolicone potrzeby prowadzą do ujednoliconego działania, poniewaŜ stwarza to brak konfliktu. Myśl [idea] hierarchii potrzeb, która wypływa z pierwotnej pomyłki na temat [z pierwotnego błędu], Ŝe moŜna być oddzielonym od Boga, wymaga naprawy na swym własnym poziomie zanim będzie mógł być skorygowany w ogóle sam błąd postrzegania poziomów. Nie moŜesz efektywnie się zachowywać, dopóki funkcjonujesz na odrębnych poziomach. JednakŜe dopóki tak funkcjonujesz, korekcja musi być przeprowadzona pionowo od samego dna w górę. Jest tak dlatego Ŝe myślisz, iŜ Ŝyjesz w przestrzeni, w której pojęcia takie jak "góra" czy "dół" w ogóle coś znaczą. Ostatecznie, przestrzeń jest tak bez znaczenia jak i czas. Zarówno jedno, jak i drugie jest tylko sprawą przekonań. Rzeczywistym celem tego świata jest czynić z powyŜszego uŜytek, aby korygować twój brak wiary. Nigdy nie moŜesz sam panować nad skutkami lęku, poniewaŜ ty stworzyłeś lęk i wierzysz w to, co stworzyłeś. a zatem w postawie, jakkolwiek nie w treści, przypominasz swego Stwórcę, Który posiada doskonałą wiarę w swe kreacje [stworzenia], gdyŜ On je stworzył. Wiara przynosi akceptację istnienia. Oto dlaczego wierzysz, Ŝe jest prawdziwe coś, o czym nikt inny nie myśli Ŝe jest prawdziwe. Jest to prawdziwe dla ciebie, poniewaŜ zostało przez ciebie stworzone. Wszelkie aspekty lęku są nieprawdziwe, poniewaŜ nie istnieją na poziomie tworzenia, a zatem nie istnieją w ogóle. w takim stopniu, w jakim jesteś skłonny poddać swe wierzenia takiemu testowi [testowi pod tym względem], zostaje skorygowana twoja percepcja. w odsortowywaniu fałszu od prawdy, cud postępuje podług następujących wskazań: Doskonała miłość wyrzuca lęk. JeŜeli lęk istnieje, to nie istnieje doskonała miłość Tylko doskonała miłość istnieje. JeŜeli istnieje lęk, Wytwarza on stan, który nie istnieje.

18 Lecz: Uwierz w to, a będziesz wolny. Tylko Bóg moŜe stworzyć takie rozwiązanie, a wiara w to jest Jego darem. VII. Zniekształcenia cudownych impulsów. Twoje zniekształcone postrzeŜenia wytwarzają gęstą pokrywę nad cudownymi impulsami, utrudniając im dotarcie do twej własnej świadomości. Pomieszanie impulsów cudów z impulsami fizycznymi jest głównym zniekształceniem postrzegania. Impulsy fizyczne są źle skierowanymi impulsami cudów. Wszelka rzeczywista przyjemność pochodzi z wypełniania Woli BoŜej. Jest tak, poniewaŜ niewypełnianie jest zaprzeczeniem Osobowości [Jaźni]. Skutkiem takiego zaprzeczenia Osobowości są złudzenia, podczas gdy naprawa błędu przynosi uwolnienie od tego. Nie oszukuj siebie poprzez wierzenia, Ŝe moŜesz wiązać się w pokoju z Bogiem lub ze swymi braćmi bez czegoś zewnętrznego. Jako Dziecię Boga, zostałeś stworzony po to, aby tworzyć dobro, piękno i świętość. Nie zapominaj o tym. Miłość BoŜa, przez krótki czas, musi jeszcze być wyraŜana poprzez jedno ciało - drugiemu, poniewaŜ widzenie jest jeszcze tak mgliste. MoŜesz uŜywać swego ciała najlepiej jak umiesz, aby pomóc sobie rozszerzyć swe postrzeganie - tak, abyś mógł osiągnąć rzeczywistą wizję, do której niezdolne jest oko fizyczne [cielesne]. Uczenie się tego jest jedyną prawdziwą uŜytecznością z ciała. Fantazja jest zniekształconą formą widzenia. Fantazje jakiegokolwiek rodzaju są zniekształceniami [skrzywieniami], poniewaŜ zawsze są związane z obróceniem percepcji w stronę nierzeczywistości. Działania, które wypływają z tych zniekształceń są dosłownie reakcjami tych, którzy nie wiedzą, co robią. Fantazja jest próbą opanowania rzeczywistości zgodnie z fałszywymi potrzebami. Pokręć w jakikolwiek sposób rzeczywistość, a będziesz postrzegał destruktywnie. Fantazje są środkiem do czynienia fałszywych skojarzeń i usiłowań, aby uzyskać z nich przyjemność. Lecz jakkolwiek moŜesz postrzegać fałszywe skojarzenia, nigdy nie moŜesz ich uczynić ich rzeczywistymi jak tylko dla siebie. Wierzysz w to, co produkujesz. JeŜeli ofiarujesz cuda, będziesz w równym stopniu silny w swym wierzeniu w cuda. Siła twego przekonania będzie wtedy podtrzymywać wiarę w odbiorcę cudu. Rzeczywistość "traci się" poprzez przywłaszczenie, co rodzi tyranię. Tak długo, dopóki choć jeden "niewolnik" stąpa po tej ziemi, twoje uwolnienie nie jest całkowite. Całkowite przywrócenie Synostwa jest jedynym celem umysłu, nakierowanego na cuda.

19 Jest to kurs treningu umysłu. Wszelka nauka wymaga uwagi i studiów na pewnym poziomie. Niektóre dalsze rozdziały kursu zbyt zaleŜą od tych wcześniejszych, aby nie wymagać ich starannego przestudiowania. Będziesz takŜe ich potrzebował w celu przygotowania się. Bez tego, moŜesz stać się zbyt napełnionym lękiem przed tym co się stanie, aby czynić z niego twórczy uŜytek. JednakŜe w miarę jak będziesz studiował te wcześniejsze części, zaczniesz widzieć niektóre z implikacji, które zostaną później wzmocnione. Solidne podstawy są niezbędne z racji pomieszania między lękiem a trwogą, o której juŜ mówiłem, a które często się zdarza. Powiedziałem, Ŝe trwoga jest nieodpowiednia w odniesieniu do Synów Boga, poniewaŜ nie powinieneś odczuwać trwogi w obecności równych sobie. JednakŜe było takŜe podkreślone, Ŝe trwoga jest stanem właściwym w obecności twego Stwórcy. Jestem staranny w wyjaśnianiu mojej roli w odkupieniu, bez jej przeceniania czy teŜ niedoceniania. Staram się takŜe czynić to samo w stosunku do twojej roli. Podkreślałem, Ŝe trwoga nie jest odpowiednią reakcją na moją obecność z racji właściwej nam [nam wrodzonej] równości. JednakŜe niektóre z dalszych rozdziałów tego kursu wymagają bardziej bezpośredniego podejścia do Samego Boga. Byłoby niemądre zaczynać te kroki bez starannego przygotowania, bo w przeciwnym przypadku trwoga moŜe być pomieszana z lękiem, a doznanie będzie bardziej traumatyczne niŜ dobroczynne. w końcu, leczenie naleŜy do Boga. Środki są tobie starannie wyjaśniane. Objawienie moŜe przypadkowo [od czasu do czasu] odkryć koniec przed tobą, ale aby go osiągnąć, konieczne są odpowiednie środki.

20 Rozdział 2 ODDZIELENIE a ODKUPIENIE I. Początki oddzielenia. Rozszerzanie się [Rozprzestrzenianie, Ciągłość] jest podstawowym aspektem Boga, który dał On Swemu Synowi. w procesie tworzenia, Bóg rozszerzył siebie na Swoje stworzenia i przepoił je tą samą kochającą wolą tworzenia. Nie tylko zostałeś całkowicie [w sposób pełny] stworzony, ale takŜe zostałeś stworzony doskonałym. Nie ma w tobie pustki. z racji podobieństwa do swego Stwórcy sam jesteś twórczy. śadne dziecię BoŜe nie moŜe utracić zdolności tworzenia, poniewaŜ jest ona wrodzona temu [nieodłączna od tego] czym ono jest, jednakŜe moŜe ono uŜywać jej w nieodpowiedni sposób - poprzez projekcję. Ten nieodpowiedni uŜytek własności rozszerzania, czyli projekcja - następuje wtedy, gdy wierzysz, Ŝe istnieje w tobie jakaś pustka czy teŜ brak, i Ŝe moŜesz ją wypełnić swoimi własnymi ideami w miejsce prawdy. Ten proces obejmuje następujące etapy: Po pierwsze, wierzysz Ŝe to, co stworzył Bóg - moŜe być zmienione przez twój własny umysł. Po drugie, wierzysz Ŝe to, co doskonałe, moŜna uczynić niedoskonałym lub niepełnym [czegoś pozbawionym]. Po trzecie, wierzysz, Ŝe moŜesz spaczyć [wykrzywić, zniekształcić] stworzenia Boskie, nie wyłączając siebie. Po czwarte, wierzysz, Ŝe moŜesz stwarzać siebie, i Ŝe kierunek twej własnej kreacji zaleŜy od ciebie. Te wzajemnie powiązane zniekształcenia przedstawiają sobą obraz tego, co właściwie zdarzyło się podczas separacji [oddzielenia], czyli "ucieczki w lęk". śadne z nich nie istniało przed oddzieleniem się, ani teŜ tak naprawdę nie istnieje obecnie.

21 Wszystko, co Bóg stworzył - jest na Jego podobieństwo. Rozwój [ekspansja, wzrost] jako Boskie przedsięwzięcie przypomina wewnętrzne promieniowanie, które dzieci Ojca dziedziczą od Niego. Jego rzeczywiste źródło jest wewnętrzne. Jest to równie prawdziwe w stosunku do Syna, jak w stosunku do Ojca. w tym sensie kreacja obejmuje sobą zarówno stworzenie Syna przez Boga, jak i kreacje Syna, gdy jego umysł jest uzdrowiony. Wymaga to obdarzenia Syna przez Boga - wolną wolą, poniewaŜ wszelka pełna miłości kreacja jest w sposób nieskrępowany przekazywana w jednej ciągłej linii, na której wszystkie aspekty są tego samego rzędu. Ogród Edenu, czyli warunki przed oddzieleniem, były stanem umysłu, w którym niczego nie potrzebowano. Gdy Adam słyszał "kłamstwa węŜa , wszystko co słyszał - było nieprawdą. Nie musisz nadal wierzyć w to, co jest nieprawdziwe, o ile sam nie wybierasz takiej postawy. Wszystko to moŜe zniknąć dosłownie w mgnieniu oka, poniewaŜ jest jedynie sprawą błędnego postrzegania. Co widzi się w snach, wydaje się bardzo rzeczywistym. JednakŜe Biblia stwierdza, Ŝe wielki sen spadł na Adama, i nigdzie nie ma wzmianki o jego obudzeniu się. Świat nie doświadczył jeszcze całkowitego przebudzenia lub teŜ odrodzenia. Takie odrodzenie jest niemoŜliwe, dopóki nadal projektujesz lub teŜ niewłaściwie kreujesz. JednakŜe ciągle pozostaje w tobie - rozszerzać, tak jak Bóg rozszerzył Swego Ducha na ciebie. w rzeczywistości jest to jedyny wybór, poniewaŜ wolna wola została ci dana dla twej radości w tworzeniu doskonałego. Wszelki lęk sprowadza się w końcu do - leŜącego u podstaw - błędnego postrzeŜenia, jakobyś miał moŜność przywłaszczenia sobie mocy Boga. Oczywiście, ani nie moŜesz, ani nie jesteś w stanie tego zrobić. w tym leŜy realna podstawa do uwolnienia się od lęku. Uwolnienie zostaje dokonane poprzez przyjęcie przez ciebie Odkupienia, które umoŜliwia ci uświadomienie sobie, Ŝe twoje błędy w rzeczywistości nigdy nie miały miejsca. Dopiero po tym, jak głęboki sen opadł na Adama, mógł on doświadczać koszmarów. JeŜeli nagle zapala się światło, gdy ktoś śni swój straszny sen - moŜe on początkowo interpretować samo to światło jako część swego snu i obawiać się go. JednakŜe gdy się juŜ obudzi, światło jest właściwie postrzegane jako uwolnienie od snu, którego nie bierze się wtedy juŜ za rzeczywistość . To uwolnienie nie polega na złudzeniach. Wiedza, która oświeca - nie tylko ustanawia cię wolnym, ale takŜe ukazuje ci jasno, Ŝe jesteś wolny. Jakiekolwiek kłamstwa, w które być moŜe wierzysz, nie dotyczą w Ŝadnym stopniu cudu, który moŜe uleczyć kaŜde z nich z równą łatwością. Cud nie czyni Ŝadnych rozróŜnień pomiędzy błędnymi postrzeŜeniami. Jego jedyną sprawą jest

22 rozróŜnienie między - z jednej strony - prawdą, a - z drugiej - błędem. Niektóre cuda mogą wydawać się większymi niŜ inne. Lecz pamiętaj o pierwszej zasadzie tego kursu: nie ma Ŝadnej hierarchii trudności cudów. w rzeczywistości, zupełnie cię nie dotykają Ŝadne ekspresje braku miłości. Te ostatnie mogą pochodzić od ciebie i od innych, od ciebie do innych, od innych do ciebie. Pokój jest atrybutem w tobie. Nie moŜesz znaleźć go na zewnątrz. Choroba jest pewną formą szukania na zewnątrz. Zdrowie to spokój wewnętrzny. UmoŜliwia ci on pozostanie nie dotkniętym przez brak miłości z zewnątrz i zdolnym, poprzez twą akceptację cudów, do korekty stanu, wynikającego z braku miłości w innych. II. Odkupienie jako obrona. MoŜesz zrobić wszystko, o co proszę. Prosiłem cię, abyś czynił cuda i wyjaśniłem, Ŝe cuda są naturalne, naprawiające, leczące i uniwersalne. Nie ma nic, czego nie mogą zrobić, lecz nie mogą być one przeprowadzane w duchu wątpliwości i lęku. Gdy czegoś się obawiasz - przyznajesz temu moc zranienia ciebie. Pamiętaj, Ŝe tam gdzie jest twoje serce, jest teŜ twój skarb. Wierzysz w to, co cenisz. JeŜeli będziesz się bał, będziesz z pewnością niewłaściwie oszacowywał, a nadając wszystkim myślom jednakową moc, nieuchronnie zburzysz pokój. Oto dlaczego Biblia mówi o "pokoju BoŜym, który przechodzi wszelkie zrozumienie". Pokoju tego nie moŜna zaburzyć jakimikolwiek błędami. Zaprzecza on moŜliwości ataku ze strony czegoś nie pochodzącego od Boga. To jest właściwe uczucie zaprzeczenia. Nie jest one uŜyte, aby cokolwiek skrywać, a tylko - by naprawić błąd. Przywodzi wszelki błąd przed oblicze światła, a poniewaŜ błąd i ciemność są tym samym - naprawia błąd automatycznie. Prawdziwe zaprzeczenie jest potęŜnym środkiem ochronnym. MoŜesz i powinieneś wyprzeć się wszelkiej wiary, Ŝe błąd moŜe ciebie zranić. Ten rodzaj zaprzeczenia nie jest ukryciem [zatajeniem], lecz korekcją. ZaleŜy od tego zdrowie twego umysłu. Zaprzeczenie błędowi jest silną obroną prawdy, natomiast skutkiem zaprzeczania prawdzie jest zła kreacja - projekcje [naszego] ego. w słuŜbie prawego umysłu zaprzeczenie błędowi wyzwala umysł i przywraca wolność woli. Gdy wola jest rzeczywiście wolna, nie moŜe ona błędnie tworzyć, poniewaŜ uznaje tylko prawdę. MoŜesz bronić zarówno prawdy jak i błędu. Środki [do tego] są łatwiejsze do zrozumienia, gdy mocno ustanowi się wartość celu. Jest to pytanie, czemu to słuŜy. Wszyscy bronią swego skarbu i będą robić to automatycznie. Istotnym pytaniem jest - co cenisz, i jak bardzo to cenisz. Gdy tylko nauczysz się brać pod uwagę te pytania i wprowadzać je w swoje działania - będziesz miał małe

23 trudności w wyjaśnianiu celów. Cele są dostępne, kiedykolwiek o nie prosisz. MoŜesz jednakŜe zaoszczędzić czasu, jeŜeli nie będziesz zbytnio opóźniać tego kroku. Właściwe skupienie niezmiernie go skróci. Odkupienie jest jedynym środkiem obronnym, którego nie moŜesz uŜywać destruktywnie - dlatego, Ŝe nie jest to środek, który ty stworzyłeś. Zasada Odkupienia utrzymywała się w mocy jeszcze na długo przedtem, zanim Odkupienie się zaczęło. Zasadą tą była miłość i Odkupienie było aktem miłości. Akty nie były potrzebne przed oddzieleniem, poniewaŜ nie istniała wtedy wiara w czas i przestrzeń. To dopiero po oddzieleniu zostało zaplanowane Odkupienie i warunki niezbędne dla jego wypełnienia. Wtedy powstała potrzeba obrony tak wspaniałej, Ŝe nie mogła być ona źle uŜyta, jakkolwiek mogła zostać odrzucona. Takie odrzucenie nie mogło jednakŜe obrócić się w broń słuŜącą atakowi - co jest nieodłączną cechą innych środków obronnych. Odkupienie staje się zatem jedyną obroną, która nie jest obosiecznym mieczem. MoŜe ona jedynie uzdrawiać. Odkupienie zostało wbudowane w wiarę w czas i przestrzeń, aby ustanowić granice na samą potrzebę takiej wiary, a ostatecznie i sfinalizować (dopełnić) naukę. Odkupienie jest lekcją końcową. Samo uczenie się, podobnie jak sale szkolne w których się ono odbywa, jest tylko czasowe. Zdolność uczenia się nie ma juŜ wartości, gdy zmiany nie są juŜ potrzebne. Ktoś, kto jest na wieczność twórczy (kreatywny) nie ma juŜ nic do nauczenia się. MoŜesz uczyć się, aby udoskonalić swe postrzeganie i moŜesz stawać się coraz to lepszym uczniem. To wprowadzi cię w coraz to bliŜszą harmonię z Synowieństwem; lecz Synowieństwo jest samo w sobie Kreacją doskonałą i doskonałość (perfekcja) nie podlega ocenie. Tylko dopóki istnieje wiara w róŜnice, uczenie się posiada sens [ma jakieś znaczenie]. Rozwój jest procesem, w którym wydajesz się przechodzić przez kolejne etapy (stopnie). Postępując naprzód, korygujesz swe poprzednie błędne kroki. Ten proces jest właściwie nie do zrozumienia w terminach doczesnych (czasowych), poniewaŜ powracasz w miarę, jak posuwasz się naprzód. Odkupienie jest środkiem, dzięki któremu moŜesz uwolnić siebie od przeszłości gdy idziesz naprzód. Przekreśla ono twe dawne błędy, w ten sposób czyniąc niepotrzebnym ciągłe odtwarzanie przez ciebie swoich kroków bez przyspieszania swego powrotu. w tym sensie Odkupienie zaoszczędza czasu, ale podobnie jak cud, który jemu słuŜy - czasu nie znosi. Dopóki istnieje potrzeba Odkupienia, istnieje i potrzeba czasu. Lecz Odkupienie jako skompletowany [dopracowany] plan ma sobie jedyny w swoim rodzaju związek z czasem. Dopóki

24 Odkupienie nie wypełni się, jego poszczególne etapy będą przebiegać w czasie, lecz Odkupienie w całości ustanawia koniec czasu. w tym punkcie zostaje zbudowany most dla powrotu. Odkupienie jest całkowitym zaangaŜowaniem się. Być moŜe ciągle myślisz, Ŝe jest ono związane ze stratą - co jest pomyłką, którą wszyscy oddzieleni Synowie Boga czynili w ten czy inny sposób. Trudno uwierzyć, Ŝe obrona, która nie moŜe przerodzić się w atak - jest najlepszą obroną. Taki jest właśnie sens stwierdzenia "łagodni [potulni] odziedziczą ziemię". Dosłownie przejmą ją oni z racji swej mocy. Obusieczna obrona jest w istocie słaba właśnie dla tego Ŝe jak kij który ma dwa końce, moŜe zostać nieoczekiwanie obrócona przeciwko tobie. Nad taką moŜliwością nie moŜna zdobyć kontroli inaczej, jak za pośrednictwem cudów. Cud obraca środki obronne Odkupienia na rzecz rzeczywistej twej obrony, i w miarę jak stajesz się coraz bardziej bezpieczny, osiągasz swój naturalny dar ochraniania innych, znając siebie zarówno jako brata, jak i Syna. III. Ołtarz BoŜy Odkupienie moŜe zostać przyjęte do twego wnętrza jedynie poprzez wyzwolenie wewnętrznego światła. Od czasu separacji, środki obronne były uŜywane niemal całkowicie przeciwko Odkupieniu, w ten sposób utrzymując separację. Ogólnie biorąc, moŜna to widzieć jako potrzebę chronienia ciała. Wiele fantazji cielesnych, w które angaŜuje się umysł - powstaje z wypaczonej wiary, Ŝe ciało moŜe zostać uŜyte jako środek dla osiągnięcia "odkupienia". Postrzeganie ciała jako świątyni jest tylko pierwszym krokiem do korekcji tego wypaczenia, poniewaŜ wpływa na nie tylko częściowo. Istotnie, uznaje ono, Ŝe Odkupienie w terminach fizycznych [świata fizycznego] jest niemoŜliwe. Następnym krokiem musi tu być jednakŜe zdanie sobie sprawy, Ŝe świątynia nie jest w ogóle budowlą [gmachem]. Jej prawdziwa świętość ma swą istotę w wewnętrznym ołtarzu, wokół którego gmach ten został zbudowany. Nacisk na piękne budowle jest oznaką lęku przed Odkupieniem i braku chęci, aby dotrzeć do samego ołtarza. Rzeczywiste piękno tej świątyni nie moŜe być widziane przez oko fizyczne [cielesne]. z drugiej strony, widzenie duchowe nie moŜe w ogóle ujrzeć budowli, poniewaŜ jest widzeniem doskonałym. MoŜe ono jednakŜe widzieć ołtarz z doskonałą jasnością. Dla pełnej swej skuteczności, Odkupienie przynaleŜy do centrum wewnętrznego ołtarza, gdzie znosi ono oddzielenie [separację] i przywraca całościowość [pełnię] umysłu. Przed oddzieleniem, umysł nie poddawał się lękowi, poniewaŜ lęk nie istniał. Zarówno oddzielenie jak i lęk są błędnymi kreacjami, które

25 muszą zostać zniesione w celu rekonstrukcji świątyni i otwarcia ołtarza na przyjęcie Odkupienia. To leczy separację, umieszczając w tobie jedyną efektywną ochronę przed wszystkimi związanymi z oddzieleniem myślami i czyniąc cię całkowicie odpornym na ciosy [niepodatnym na zranienie]. Przyjęcie Odkupienia prze wszystkich jest jedynie kwestią czasu. MoŜe to zdawać się przeczyć wolnej woli - powodu nieuchronności finalnej decyzji, ale tak nie jest. MoŜesz grać na zwłokę i jesteś zdolny do niezmiernego ociągania się, ale nie moŜesz całkowicie oddalić się od swego Stwórcy, który ustanawia ograniczenia na twą zdolność nie-tworzenia (błędnego tworzenia). Uwięziona wola rodzi sytuacje, które w skrajnych przypadkach stają się całkowicie nie do zniesienia. Wytrzymałość na ból moŜe być wysoka, lecz nie jest nieograniczona. w końcu kaŜdy zaczyna zdawać sobie sprawę - choćby bardzo mgliście - Ŝe musi istnieć lepszy sposób [jakaś inna droga]. Gdy to rozpoznanie zaczyna się opierać na bardziej trwałych podstawach - staje się punktem zwrotnym. Ostatecznie, budzi na nowo widzenie duchowe, osłabiając jednocześnie zaangaŜowanie w widzenie fizyczne. Zmieniające się zaangaŜowanie w te dwa poziomy percepcji jest zwykle odczuwane jako konflikt, który moŜe nawet stać się bardzo ostry. Lecz ostateczny tego wynik jest równie pewny, jak Bóg [lecz ostatecznego wyniku moŜna być równie pewnym, jak moŜna być pewnym Boga]. Widzenie duchowe dosłownie nie potrafi widzieć błędu, a jedynie wypatruje Odkupienia. Wszystkie rozwiązania, których szuka oko fizyczne - rozmywają się. Widzenie duchowe kieruje się ku wnętrzu i natychmiast rozpoznaje, Ŝe ołtarz został naruszony [splamiony] i potrzebuje naprawy i ochrony. Całkowicie świadome właściwych środków obrony, przechodzi obok tych pozostałych, patrząc poprzez błąd na prawdę. z racji swej siły, wciąga umysł w swoją słuŜbę. Przywraca to moc umysłowi i sprawia, Ŝe staje się on coraz mniej skłonny do zwlekania - w uznaniu faktu, Ŝe zwłoka jedynie przysparza bólu. Jako rezultat, umysł staje się w podwyŜszonym stopniu czuły na to, co kiedyś uwaŜałby tylko za nieznaczną przykrość [niewygodę]. Dzieci BoŜe są uprawnione do doskonałego samopoczucia, które pochodzi z doskonałej wiary. Dopóki tego nie osiągną, niszczą siebie i marnują swoje siły twórcze na bezskuteczne próby uzyskania spokoju nieodpowiednimi środkami. Lecz odpowiednie środki są zawsze zapewnione i nie wymagają Ŝadnego wysiłku z ich strony. Odkupienie jest jedynym darem, który jest wart, aby ofiarować go na ołtarzu Boga, z racji wartości tego ołtarza samego w sobie [z racji samej w sobie wartości tego ołtarza]. Został on stworzony doskonałym i jest całkowicie wart